Μια συμβουλή ζητώ.

Αδελφοί μου.
Ακούμε καθημερινώς πολλές συζητήσεις ευλαβών χριστιανών, φιλακόλουθων και φιλέορτων, οι οποίοι, έχουν σαν κύριο θέμα τους το πόσο ωραία εκκλησιάστηκαν στο μοναστήρι που πήγαν την Κυριακή που πέρασε.
Και όλο και περισσότεροι για να γνωρίσουν και νοιώσουν και αυτοί το ίδιο ωραία, επισκέπτονται μοναστήρια και παρακολουθούν την Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία, συνδυάζοντας ταυτόχρονα και την εκδρομή τους σε ωραίες ήσυχες περιοχές του νησιού μας.

Κι εγώ ο ελάχιστος και αναξιότερος των Πρεσβυτέρων αισθάνομαι τόσο πικραμένος.

Και η πίκρα μου αυτή δεν είναι μόνο γιατί οι χριστιανοί απομακρύνονται από την ενορία τους αλλά και από άλλες σκέψεις που μου γεννούνται σκεπτόμενος το συγκεκριμένο θέμα.

Κατ’ αρχήν όποιος έχει συμμετάσχει σε τέτοιου είδους συζητήσεις διαπιστώνει πως έρχεται η στιγμή της σύγκρισης ανάμεσα στην Ιερά Μονή μια την Ενορία. Οι χριστιανοί πέφτουν στην παγίδα του σατανά, όταν αρχίζουν να συγκρίνουν την ενορία τους με τις μονές. Συνήθης σύγκριση είναι: «Στην μονή δεν ακούς τίποτα, δεν τους ενδιαφέρει ποιος είσαι τι είσαι και όλοι μας αισθανόμαστε τόσο κατανυκτικά που λες και βρισκόμαστε στον παράδεισο»
Άρα στον Ιερό Ναό της ενορίας σου, κανείς δεν είναι ευσεβής όπως εσύ, πάντα οι άλλοι σε κολάζουν με την συμπεριφορά τους και τις σκέψεις τους που τις διαβάζεις τις περισσότερες φορές … στα μάτια τους;
Εκτός δε από τους … ασεβείς των ενοριακών Ναών, στην ίδια μοίρα της … απώλειας ευρίσκονται και οι Ιερείς και οι ιεροψάλτες, αφού δεν είναι ικανοί να λειτουργήσουν ορθόδοξα χριστιανικά, για να μπορέσουν να κρατήσουν το εκκλησίασμά τους.
Πέφτουν λοιπόν όλοι αυτοί οι αδελφοί μας τοιούτω τω τρόπω στα εξής αμαρτήματα.
1ον. Της κατάκρισης.
2ον. Της Ιεροκρισίας.
3ον. Παρασύρουν και τις μοναχές η μοναχούς στην ανάγκη το να αλλάξουν το τυπικό που ακολουθείται στις Ιερές Μονές τος και να το προσαρμόσουν στα νέα δεδομένα, και κατ’ αυτόν τον τρόπο, γίνονται και αυτά ατύπως … ενορίες.
4ον. Οι μοναχές η μοναχοί, έχουν τελικά να παλέψουν με περισσότερους πειρασμούς, απ’αυτούς που συνήθως «πολεμούν». Χάνουν τη ησυχία τους, και νομίζω πως γίνομαι κατανοητός για τις συνέπειες χωρίς να υπάρξει ανάγκη περισσοτέρων αναλύσεων.
5ον. Περισσότερα χρήματα εισρέουν στις μονές των οποίων οι ανάγκες πληθαίνουν και ο Μαμωνάς πλέον εισέρχεται «εν πλήρη δόξη» έτσι ώστε να τους χαλάσει και αυτούς η τουλάχιστον ορισμένους από αυτούς.

Πικραίνομαι όμως περισσότερο, όταν σκέφτομαι πως κάθε φορά που συζητώ το θέμα αυτό με άλλους ιερείς, αυτοί με συμβουλεύουν να μην το σκέφτομαι και ακόμα περισσότερο να μην το αναλύω.
Δεν πρόκειται να κάνεις τίποτα αδελφέ μου , με συμβουλεύουν.
Μα δεν είναι το θέμα μας να κάνω εγώ κάτι. Αλλά αν θα κάνουμε όλοι μας κάτι. Και δεν εννοώ το να μην επισκέπτεται ο πιστός τις μονές, η να μην εκκλησιάζονται σε αυτές.
Θα μπορούσαν να εκκλησιάζονται κάποιες φορές το χρόνο, στην εορτή των Αγίων εις τους οποίους είναι οι μονές αφιερωμένες, η κάποιες ακόμα φορές τον χρόνο, αλλά να μη αποκόπτονται από την ενορία τους.
Και αυτοί έχουν την ανάγκη της πνευματικής φροντίδας της ενορίας, αλλά και η ενορία έχει την ανάγκη των προσευχών τους, ακόμα και την βοήθειά τους.
Για παράδειγμα θα αναφέρω την δική μου ενορία, στον ενοριακό Ιερό Ναό μας εκκλησιάζονται ολίγοι εκ των ενοριτών, και αρκετοί από άλλες ενορίες, εις τους οποίους συμβουλευτικά πάντα τους προτρέπω να πηγαίνουν περισσότερες φορές στην ενορία τους και αρκετά λιγότερες να έρχονται στην δική μας, παρά το γεγονός ότι χαιρόμαστε κάθε φορά που τους βλέπουμε.
Και ο λόγος για τον οποίον είναι λίγοι οι ενορίτες ανάμεσα στο εκκλησίασμα είναι, ότι πηγαίνουν να εκκλησιαστούν στα δυο μεγάλα και ευλογημένα μοναστήρια του νησιού μας στην Ιερά Μονή των Αγίων Πάντων που υπάρχει ο πανέμορφος Ι. Ναός του Αγίου Σάββα του εν Καλύμνω ασκήσαντος του Θαυματουργού και τον οποίον ευλαβούμεθα όλοι ανεξαιρέτως, και στην Ιερά Μονήν της Αγίας Αικατερίνης εις την οποίαν έχουν συνηθίσει να εκκλησιάζονται οι περισσότεροι εξ αιτίας του γεγονότος πως επισήμως έγινε ενορία εδώ και πολύ λίγα χρόνια εις τους Βοθύνους.
Και την συνήθειά τους αυτή δεν λένε να την αποβάλουν, χάριν της ενορίας.
Το άσχημο όμως είναι πως υπάρχουν περιπτώσεις όπως επί παραδείγματι, παππούς ο οποίος αδιαλείπτως εκκλησιάζεται επί σειρά ετών εις την Ιερά Μονήν της Αγ. Αικατερίνης και κάθε Κυριακή, πρωί πρωί, παίρνει τις εγγονές του από το σπίτι τους το οποίον ευρίσκεται 20 μέτρα από τον Ιερό Ενοριακό Ναό μας, για να εκκλησιαστούν στην Ι. Μ. ενώ παλαιότερα ερχόταν να εκκλησιαστούν στον ενοριακο ναό και ήταν και μέλη της κατηχητικής μας παρέας.
Και δεν είναι μόνον αυτός ο χριστιανός, υπάρχουν πάρα πολύ άλλοι που πράττουν τοιούτω τω τρόπω.
Και τα παιδιά αυτά δεν γνωρίζουν ενορία, δεν αποκτούν ενοριακή συνείδηση.
Ο Ιερέας είναι απλά ένα γνωστός που κάπου κάπου τον βλέπουμε και τον χαιρετάμε.
Βλέπεις είναι και τα φροντιστήρια στην μέση, οπότε να τα επισκεφτώ στο σπίτι τους δεν είναι και εύκολο!!!
Από την μια σκέφτομαι … δεν πειράζει, σημασία έχει ότι εκκλησιάζονται και αυτοί και τα παιδιά, απ την άλλη πάλι σκέφτομαι μήπως φταίω εγω. Υπάρχει όμως και μια λεπτομέρεια που με πικραίνει ακόμα περισσότερο.
Στην ενορία μου τα παιδιά είναι πολύ λίγα και τα οποία μετρούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού, και ο λόγος είναι πως είναι πολύ μικρή ενορία πληθυσμιακά και τα μεγάλα παιδιά που είναι μόλις 5 στον αριθμό έχουν φύγει τα δύο απ αυτά για σπουδές το ένα είναι ΑΜΕΑ και είναι αυτό που με βοηθά στο ιερό, να το έχει ο Θεός καλά τον Σπύρο μας, τα άλλα δυο δουλεύουν ακόμα και τις Κυριακές. Τα υπόλοιπα είναι 11 ( αν μετραω σωστα, ένα η δυο περισσοτερα η λιγοτερα) αλλά ηλικιακά αρχίζουμε από 7 μηνών έως τεσσάρων η και επτά χρονών. Πως εγώ να κάνω κατηχητικό, εκεί είναι το πρόβλημα για το μέλλον, όταν ακόμα κι αυτά τα λίγα παιδιά δεν τα φέρνουν οι γονείς τους στην εκκλησία μας; Και δυστυχώς μερικοί οι οποίοι δεν ερωτούν για να μάθουν αιτίες κατά την κακή συνήθεια, σκανδαλίζονται κατηγορώντας με για ακηδία και αδιαφορία, όταν διαπιστώνουν πως στις κατηχητικές συνάξεις της Ιεράς Μητροπόλεώς μας η Ενορία των Βοθυνών απουσιάζει;
Παλαιότερα πριν ακριβώς τρία χρόνια φανταστείτε πως λειτουργούσε στην μικρή και απομακρυσμένη ενορία μας Σχολή Βυζαντινής Μουσικής, Σχολή εκμάθησης ηλεκτρονικών Υπολογιστών, γινόταν συνάξεις στις οποίες Θεολόγος εξηγούσε τις Ευαγγελικές περικοπές και την Αγία Γραφή, σε μικρούς και μεγάλους.
Όταν όμως τα παιδιά έφυγαν όλα σταμάτησαν. Όταν κάποια από αυτά τα ερωτώ δεν μου αποδίδουν το ελάχιστο σφάλμα που πιθανόν να τους πίκρανα και απεκόπησαν αλλα δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά αφού οι γονείς η λοιποί συγγενείς τους, τους πάνε σε αυτά τα Μοναστήρια.

Αυτά είναι τα αποτελέσματα αυτης της συνηθειας.

Πίκρα, αλλά όχι απελπισία και απόγνωση. Εχει ο Θεός.

Αγαπητοί μου, η αναφορά μου σε αυτό το θέμα γίνεται, όχι για να επικρίνω την συνήθεια αυτή η ακόμα γιατί είμαι κατά του μοναχισμού και των μοναχών.
Μακριά από εμένα τέτοια λογική, μάρτυς μου ο Θεός.
Αλλά για να καταδείξω ένα σοβαρό πρόβλημα που βαραίνει τις ψυχές των χριστιανών οι οποίοι δεν το βλέπουν με αυτή την λογική που εγώ το βλέπω, αλλα και αλλοι οι οποίοι προτιμουν να σιωπούν.

Έχω την εντύπωση πως αρκετοί θα διαφωνήσετε, όμως προσπαθήστε να το δείτε και απ τη δική μου πλευρά και με τα επιχειρήματα που έχω παραθέσει.

Αν παρ όλα αυτά κάνω λάθος είμαι στην διάθεση του καθ ενός να με διορθώσει έτσι ώστε αν αυτές οι σκέψεις με κολάζουν να αποβάλλω αυτόν τον πειρασμό.

Μετ ευχων εγκαρδίων
Ο έσχατος των Πρεσβυτέρων
Πρωτ. Παντελεήμων Γιαννικουρής

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ του Σεβ Μητροπολίτου Λέρου Καλύμνουκαι Αστυπαλαίας κ. Παϊσίου

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Αγαπητοί μου ,
ο Μέγας Διδάσκαλος, ο Οποίος απλά και ταπεινά έκλεινε Ουρανούς και ήλθε στην γή να σώσει τον άνθρωπο, αποκαλύπτει στους ανθρώπους τις θρησκευτικές και ηθικές αλήθειες με απλό και πρακτικό τρόπο. Η διδασκαλία του απλή, πρακτική, καθαρή, φωτεινή και κατανοητή στηρίζεται πολλάκις σε φυσικά φαινόμενα, τα οποία ο ανθρώπινος νούς έχει την δύναμη εύκολα να κατανοήσει, και έτσι να βρεί την σωτηρία της ταλαιπωρημένης ψυχής του.
Στην σημερινή, λοιπόν, ευαγγελική περικοπή, την οποίαν ακούσαμε, ο Κύριος μας διδάσκει ότι, δεν πρέπει να φροντίζουμε διά το φθαρτό σώμα μας και δια τα υλικά αγαθά, αλλά δια την ψυχή μας και τα αιώνια αγαθά.
Η ψυχή είναι πολύ ανώτερη από το σώμα, «τι γάρ ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή; ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;».
Ο Πλάστης και Δημιουργός του παντός, ο Θεός Πατέρας, μας λέγει ο Κύριος, τρέφει και φροντίζει τα πετεινά του ουρανού: «κοιτάξτε τά πετεινά, πού πετούν στον αέρα και ίδετε, ότι αυτά δεν σπείρουν, ούτε θερίζουν, ούτε μαζεύουν σε αποθήκες για τον χειμώνα, ή τον καιρό της στερήσεως, και όμως ο Πατέρας σας ο επουράνιος τα τρέφει. Εσείς, όμως, αξίζετε πολύ περισσότερα».
Ο Θεός Πατέρας μας, αδελφοί μου, πολύ μα πολύ περισσότερο μεριμνά και φροντίζει δια τούς ανθρώπους της κάθε εποχής, δια τα παιδιά Του, πού είμαστε το τελειότερο των δημιουργημάτων Του.
Ο Θεός είναι Πατέρας όλων των ανθρώπων και δεν κάνει καμία μα καμία διάκριση, αλλά προνοεί δια όλα τα παιδιά Του: «τον ήλιον αυτού ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους», και παρέχει τα αναγκαία δια την συντήρησή τους αγαθά πλουσιοπάροχα.
Ζητά, όμως, από εμας, τα παιδιά Του, να έχουμε πίστη στην πρόνοιά Του και να κάνουμε καλή χρήση των ποικίλων δωρεών Του, ως καλοί οικονόμοι. Πολλοί, όμως, άνθρωποι, αγνώμονες, λησμονούμε την αλήθεια αυτήν και στηριζόμαστε όχι στην αγαθότητα και την αγάπη του αγαθού Θεού Πατέρα, αλλά στις δικές μας ανθρώπινες δυνάμεις, και ζητούμε πολλές φορές με δολίους τρόπους να πλουτίσουμε, «πλούτου αδηλότητι», και να αυξήσουμε την περιουσία μας σε βάρος των συνανθρώπων μας, των αδελφών μας, χρησιμοποιούντες πολλάκις μέσα δόλια, και αντεγκλίσεις .
Δοσμένοι ψυχή τε και σώματι στα πρόσκαιρα και μάταια αγαθά του κόσμου τούτου λησμονούμε την φωνή του Θεού Πατέρα, πού είπε στον άφρονα πλούσιο:«άφρων, ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου, ά δε ητοίμασας τίνι έσται;».
Η πλεονεξία, αδελφοί μου, δεν συντελεί σε τίποτε, ώστε ο άνθρωπος που ζει στον κόσμο αυτό, να ζει μια άνετη και χαρούμενη ζωή, μία χριστιανική ζωή και σε τελική ανάλυση να προσβλέπει σε μία άλλη ζωή, στην μετά θάνατον ζωή, στην πέρα του τάφου ζωή, η οποία δεν έχει ούτε λύπη ούτε στεναγμό, αλλά είναι ζωή ατελεύτητος, χαράς και ευλογίας, εν τοις κόλποις του Θεού Πατρός.
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι, η ζωή του ανθρώπου δεν εξαρτάται από τα πλούτη του κόσμου τούτου, ούτε διατηρείται από τα υπάρχοντά του και τα αγαθά του, ούτε τα πλούτη εξασφαλίζουν σε αυτόν μακροζωία και ευχάριστο ζωή.
Όμως, η πίστη του ανθρώπου στην πρόνοια του Θεού Πατέρα, του παρέχει την δυνατότητα να γνωρίσει τον Θεό Πατέρα και να ετοιμάσει από τον κόσμο αυτό την πέραν του τάφου ζωή, πού είναι ζωή χαράς και ευλογίας, λουσμένη με την χάρη του Τριαδικού Θεού.
Η πίστη στην Θεία Πρόνοια του Θεού προς τον άνθρωπο δεν επιδέχεται ουδεμία αμφισβήτηση και είναι αχώρητος της ύπαρξής Του. Και επομένως η Θεία Πρόνοια συντηρεί και κυβερνά τον κόσμο, διευθύνει και κατευθύνει τον άνθρωπο προς ωφέλεια και ψυχική σωτηρία.
Η πίστη στην Θεία Πρόνοια του Θεού είναι αλήθεια, η οποία καταγράφεται στην Αγία Γραφή και διδάσκεται από την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας μας και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του χριστιανικού θρησκεύματος.
Ο Άγιος Δοσίθεος, ο Ομολογητής μας, λέγει: «πιστεύομεν πάντα τα όντα, είτε ορατά είτε αόρατα υπό της Θεού κυβερνάσθαι προνοίας».
Ας έχουμε, λοιπόν, αδελφοί μου, πίστη ακράδαντη και πεποίθηση στην πρόνοια του Θεού, η οποία πλουτίζει και ανυψώνει τον άνθρωπο· ας έχουμε, αδελφοί μου αγαπητοί, πεποίθηση στην αγαθότητα και δικαιοσύνη του Θεού.
Αυτός μας βοηθά και μας ενισχύει στο αγαθό, Αυτός μας οδηγεί εν μέσω της ερήμου στην γή της Επαγγελίας, Αυτός μας παρέχει το Μάννα της ζωής, Αυτός επιτρέπει να εισέλθουμε στις θλίψεις προς ωφέλειά μας, Αυτός μας σώζει από κάθε κίνδυνο, Αυτός θα μας δωρίσει την ουράνιο μακαριότητα, της οποίας είθε να γίνουμε μέτοχοι. ΑΜΗΝ .
Ο.Λ.Κ.Α.Π.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ

Την Δευτέραν 29 Ιουνίου 2009,
ο Σεβ. Μητροπολίτης Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας κ.κ. Παϊσιος,
θα τελέσει τα εγκαίνια του Ιερού Ναού Απ. Παύλου,
εις την Ενορίαν Βοθυνών – Βλυχαδιών Καλύμνου,
με την συμμετοχή του Ιερού Κλήρου και του ευσεβούς λαού.

Σας προσκαλούμε να παρευρεθείτε.

Πρόγραμμα εγκαινίων

Κυριακή 28 Ιουνίου 2009

Ωρα 7:15 μ.μ.
Η υποδοχή των ιερών Λειψάνων Αγίων, τα οποία θα προσκομίσει
ο Σεβ. Μητροπολίτης Λ.Κ.Α. κ.κ. Παϊσιος και τα οποία θα τοποθετηθούν εις την Αγίαν Τράπεζαν, υπό του ιδίου.
Θα ακολουθήσει ο Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός.

Ώρα 10:00 μ.μ
Παράκλησις εις τους Αγίους, Πανευφήμους και Πρωτοκορυφαίους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο.

Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009

Ωρα 07 : 00 π.μ. Όρθρος.

Ωρα 08 : 00 π.μ. Τελετή των Εγκαινίων του Ιερού Ναού.

Ωρα 09 : 45 π.μ. Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, ιερουργούντος του
Σεβ. Μητροπολίτου Λ.Κ.Α. κ.κ. Παϊσίου πλαισιωμένου υπό ιερέων.


Δι’ ευχών του Σεβ Μητροπολίτου Λ.Κ.Α. κ.κ. Παϊσίου


Οι κτήτορες
οικ. Ντόβελου

το Ενοριακό Συμβούλιο
και ο Εφημέριος
πρωτ. Παντελεήμων Γιαννικουρής

+ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ 2009

ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Πρός: τό Χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς καθ΄ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

Ἡ τοπική μας Ἐκκλησία, μέ πολλούς καί διαφόρους τρόπους, συμπαρίσταται στόν ἀγώνα τῶν γονέων γιά τήν σω¬στή καθοδήγηση τῶν παιδιῶν τους, που διατρέχουν πολλούς πνευματικούς κινδύνους και δέχονται ποικίλες προκλήσεις από παντού. ΄Εχουμε λοιπόν χρέος να σταθούμε δίπλα στα παιδιά μας και να τα καθοδηγούμε σωστά.

Στον ευαίσθητο τομέα της Νεότητος, η Μητρόπολή μας θα λειτουργήσει φέτος το καλοκαίρι, για πρώτη φορά, με τη βοήθεια του Θεού, πολυήμερες εξορμήσεις (κατασκηνώσεις) στη νήσο Τέλενδο. Είναι μία μοναδική ευκαιρία για τα παιδιά νά ζήσουν λίγες ἡμέρες κοντά στή φύση, μέ παιχνίδι, ψυ¬χα¬γωγία και περιπέτεια, να βιώσουν τη φιλία, την ομαδική ζωή και την αδελφική συναναστροφή μέσα σ' ένα περιβάλλον που εμπνέεται από χριστιανική αγάπη, καί το πιο σημαντικό, νά ἀναγεννηθοῦν μέ τή συμμετοχή τους στή μυ¬στη¬ριακή ζωή τῆς Ἐκ¬κλη¬σίας.

Οι εξορμήσεις θά διεξαχθούν σέ 4 περιόδους, σύμφωνα με το εξής πρόγραμμα:

Τρίτη 30/6 – Κυριακή 5/7: αγόρια μεγάλα (Γυμνασίου & Λυκείου)

Κυριακή 5/7 – Τετάρτη 8/7: αγόρια μικρά (που τελείωσαν δ΄, ε΄ και στ΄ Δημοτικού)

Τετάρτη 8/7 – Δευτέρα 13/7: κορίτσια μεγάλα (Γυμνασίου & Λυκείου)

Δευτέρα 13/7 – Πέμπτη 16/7: κορίτσια μικρά (που τελείωσαν δ΄, ε΄ και στ΄ Δημοτικού)

Ὅσα παιδιά ἐπιθυμοῦν νά συμμετάσχουν, καλοῦνται νά διαβάσουν μαζί με τους γονείς τους την ενημερωτική επιστολή και να συμπλη¬ρώ¬σουν την ἔντυπη δή¬λω¬ση, που θά προμη¬θευ¬τοῦν ἀπό τόν Ἐφημέριο τῆς Ἐ¬νο¬ρίας τους ἤ τά γραφεῖα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

Η συμβολική συμμετοχή είναι 10 € για τα παιδιά Δημοτικού και 20 € για τα παιδιά Γυμνασίου-Λυκείου.

Οι δηλώσεις θα πρέπει να κατατεθούν στον Εφημέριο της Ενορίας ή στα γραφεία της Ι. Μητροπόλεως μέχρι την Παρασκευή 19 Ιουνίου 2009.

Μετά πατρικῶν εὐχῶν

Ὁ Μητροπολίτης

+ Ο Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας Παΐσιος

ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΤΑΣ
Αγαπητοί γονείς,
Φέτος το καλοκαίρι θα λειτουργήσουν για πρώτη φορά πολυήμερες εξορμήσεις (κατασκηνώσεις) για τα παιδιά των Κατηχητικών Σχολείων της Ι. Μητρόπολής μας στην Τέλενδο, σύμφωνα με το εξής πρόγραμμα:
Τρίτη 30/6 – Κυριακή 5/7: αγόρια μεγάλα (Γυμνασίου-Λυκείου)
Κυριακή 5/7 – Τετάρτη 8/7: αγόρια μικρά (δ΄, ε΄, στ΄ Δημοτικού)
Τετάρτη 8/7 – Δευτέρα 13/7: κορίτσια μεγάλα (Γυμνασίου-Λυκείου)
Δευτέρα 13/7 – Πέμπτη 16/7: κορίτσια μικρά (δ΄, ε΄, στ΄ Δημοτικού)
Στην κατασκήνωση καταβάλλεται προσπάθεια για να χαρούν τα παιδιά την όμορφη φύση και να μετάσχουν σε ένα πρόγραμμα που τους προσφέρει χαρά, παιχνίδι, πρωταθλήματα, ψυχαγωγία, συνεργασία με τα άλλα παιδιά, ευγενή άμιλλα, πρωτοβουλία, συμμετοχή σε ομαδικές εκδηλώσεις και κυρίως στα μυστήρια και στη λατρεία της Εκκλησίας μας. Η συναναστροφή τους με τους ομαδάρχες, τους δίνει την ευκαιρία να γνωρίσουν και να ζήσουν με νέους, που έχουν πίστη στο Θεό και ιδανικά-αξίες που σήμερα καταπατούνται και τείνουν να εξαφανιστούν.
Πιστεύουμε ότι η συμμετοχή των παιδιών μας στην κατασκήνωση είναι για αυτά μια μοναδική εμπειρία, η οποία τα συνοδεύει σε ολόκληρη τη ζωή τους.
Για την πραγματοποίηση των στόχων της κατασκήνωσής μας, πολλά πιστά μέλη της Εκκλησίας προσφέρουν την αγάπη τους. Μητέρες προσφέρουν με στοργή τις υπηρεσίες τους στην κουζίνα. Άλλα πρόσωπα, άνδρες και γυναίκες, ανάλογα με την επαγγελματική τους ειδίκευση, προσφέρουν χειρωνακτική εργασία, παιδαγωγική γνώση, ιατρική βοήθεια κ.α. Ιερείς, παιδαγωγοί, φοιτητές προσφέρουν την αγάπη και τη γνώση τους, για να οργανωθεί σωστά και να λειτουργήσει αποτελεσματικά η κατασκήνωση.
Για να φτάσουν όμως τα παιδιά στην κατασκήνωση και να συμμετάσχουν με χαρά στο πρόγραμμά της, χρειάζεται και η δική σας βοήθεια. Αυτή τη βοήθεια θα θέλαμε να σας ζητήσουμε με την επιστολή μας αυτή. Για το σκοπό αυτό θέτουμε υπ’ όψη σας τα παρακάτω:
Δεν υπάρχει λόγος, ούτε ανάγκη να παίρνουν τα παιδιά μαζί τους πρόσθετες τροφές (π.χ. πατατάκια, μπισκότα, σοκολάτες, κρουασάν, αναψυκτικά κλπ), διότι αυτό δημιουργεί διακρίσεις και δεν συμβάλλει στην ανάπτυξη της ομαδικότητας μεταξύ των παιδιών. Για τον ίδιο λόγο, δε χρειάζεται να έχουν μαζί τους κοσμήματα ή πολλά χρήματα.
Τα ατομικά ηλεκτρονικά παιχνίδια, walkman, mp3 - mp4, κινητά τηλέφωνα κλπ δεν βοηθούν το παιδί στη γνωριμία και συναναστροφή με τα υπόλοιπα παιδιά, αλλά το απομονώνουν και το απομακρύνουν από τις κοινές ομαδικές ευκαιρίες.
Για να προσαρμοστούν τα παιδιά πιο εύκολα στην κατασκηνωτική ζωή, να χαρούν το πλούσιο πρόγραμμά της και να μην υπάρχουν συγκρίσεις μεταξύ των παιδιών, είναι καλό να αποφεύγονται οι επισκέψεις των γονιών και των συγγενών στην κατασκήνωση. Σε περίπτωση που είναι απαραίτητο να επισκεφθείτε την κατασκήνωση, παρακαλείσθε να επικοινωνείτε προηγουμένως με τον αρχηγό (τηλ. 6978 358417 ) ή την αρχηγό (τηλ. 6974 716588 ) της κατασκήνωσης.
Η έναρξη και η λήξη κάθε κατασκηνωτικής περιόδου ορίζεται για πρακτικούς λόγους στις 12:00 το μεσημέρι.
Σε περίπτωση μεγάλης συμμετοχής παιδιών σε μια περίοδο, ενδέχεται να γίνει επιλογή ορισμένων μόνο παιδιών ή μετακίνηση κάποιων παιδιών στην άλλη περίοδο. Αυτό θα γίνει κατόπιν τηλεφωνικής συνεννόησης με τον καθένα προσωπικά.
Η δήλωση συμμετοχής θα πρέπει να συμπληρωθεί από το παιδί και το γονέα του και να κατατεθεί ή στον κατηχητή, ή στον εφημέριο της ενορίας ή στα γραφεία της Ι. Μητρόπολης μέχρι την Παρασκευή 19 Ιουνίου 2009.
Η συμβολική συμμετοχή είναι 10 € για τα παιδιά Δημοτικού και 20 € για τα παιδιά Γυμνασίου-Λυκείου.
Σε περίπτωση που το παιδί σας αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα υγείας (π.χ. αλλεργία, άσθμα κλπ) ή ακολουθεί κάποια φαρμακευτική αγωγή, ενημερώστε σχετικά τον/την αρχηγό της κατασκήνωσης.
Η ενημέρωση των παιδιών και των γονέων τους και η επίλυση τυχόν αποριών από τον/την αρχηγό της κατασκήνωσης θα γίνει στην προκατασκηνωτική συνάντηση:
την Κυριακή 28/6 και ώρα 18:00 για όλα τα αγόρια
την Κυριακή 5/7 και ώρα 18:00 για όλα τα κορίτσια
στην αίθουσα του Ι. Ν. της Καλαμιώτισσας (στο σταθμό ΤΑΧΙ). Η παρουσία όλων των παιδιών είναι απαραίτητη και πολύ σημαντική για την επιτυχία της κατασκήνωσης.
Τηλέφωνα επικοινωνίας: 22430-22818 , -28665, 6972 352287 .

ΕΦΟΔΙΑ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΤΗ

ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ:
Καινή Διαθήκη
Πετσέτες (προσώπου, ποδιών και μπάνιου)
Σεντόνι, μαξιλάρι-μαξιλαροθήκη, κουβέρτα (ή υπνόσακο)
Πιτζάμες, εσώρουχα, κάλτσες
Μακρυμάνικη μπλούζα (φούτερ), ζακέτα ή μπουφάν
Ρούχα για την Εκκλησία (καλά)
Ρούχα καθημερινά (αθλητικά)
Αθλητικά παπούτσια, παντόφλες
Μαγιό, καπέλο, αντιηλιακό, εντομοαπωθητικό
Είδη προσωπικής καθαριότητας (οδοντόκρεμα, οδοντό¬βουρτσα, σαπούνι, σαπουνοθήκη, σαμπουάν, χαρτί υγείας)
Πλαστικό μπουκαλάκι (0,5 L) για νερό
Σακούλες για άπλυτα ρούχα
Φακό και μπαταρίες
… ΚΑΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ !!!

ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΑ:
Μουσικά όργανα
Βιβλία εποικοδομητικά και ψυχαγωγικά
Γραφική ύλη και είδη ζωγραφικής (σημειωματάριο, μπλοκ, χαρτιά, μαρκαδόρους, στυλό, μολύβια, ξυλομπογιές κλπ)
Επιτραπέζια παιχνίδια (σκάκι, γκρινιάρη, φιδάκι κλπ)
Αθλητικό υλικό (μπάλες, ρακέτες κλπ)
Φωτογραφική μηχανή

ΜΗ ΕΠΙΤΡΕΠΟΜΕΝΑ:
Κάθε είδους τρόφιμα (πατατάκια, μπισκότα, αναψυκτικά)
Κινητό τηλέφωνο (θα υπάρχει καρτοτηλέφωνο)
Ηλεκτρονικά παιχνίδια, walkman, mp3 - mp4
Περιοδικά, εφημερίδες, τραπουλόχαρτα, τάβλι
Κοσμήματα ή μεγάλα χρηματικά ποσά
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΛΕΡΟΥ ΚΑΛΥΜΝΟΥ ΚΑΙ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη ἀνακοινώνεται ὅτι, τὴν Τρίτη 9 Ἰουνίου 2009 ἑορτάζει ὁ Ὅσιος Παΐσιος ὁ ἐκ Ληξουρίου Κεφαλληνίας.
Τὴν ἡμέρα αὐτὴ ἅγει τὰ ὁνομαστήριά του ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παΐσιος.
Τὸ ἑσπέρας τῆς Δευτέρας 8 Ἰουνίου καὶ ὥρα 7 μ.μ., θὰ τελεσθῇ στὴν Ἱερὰ Μονὴ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου Ἄργους πανηγυρικὸς Ἑσπερινὸς καὶ τὴν πρωΐαν τῆς 9ης Ἰουνίου Ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου.
Ὁ Μητροπολίτης, τὸ ἑσπέρας τῆς Τρίτης, θὰ δεχθῇ στὸν Μητροπολιτικὸ οἶκο τὶς εὐχὲς τοῦ ἱεροῦ Κλήρου καὶ τῶν πιστῶν.
Παράκληση θερμὴ ἐκ μέρους τοῦ Μητροπολίτου:
Οἱ ἐπιθυμοῦντες νὰ προσφέρουν τὴν ἀγάπη τους στὸν Μητροπολίτην δῶρο τι, ἄς καταθέσουν τὸ ἀντίτιμο αὐτοῦ στὴν Τράπεζα Ἀγάπης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως ἢ στὸ Φιλόπτωχο Ταμεῖο Αὐτῆς.





Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Η «Ανάληψις» Του Ἀρχιμ. Σεραπίωνος Μιχαλάκη

'Ανάμεσα στὶς Δεσποτικὲς ἑορτές, στὶς ἑορτὲς δηλαδὴ ποὺ ἔχουν σχέση μὲ τὸ πρόσωπο τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ, σπουδαία καὶ κεντρικὴ θέση κατέχει ἡ 'Ανάληψις τοῦ Κυρίου μας. Κατὰ τὴν ἑορτὴ αὐτή, πανηγυρίζουμε τὸ γεγονὸς ποὺ ἐπισφραγίζει ὅλο τὸ σχέδιο τῆς ἐπὶ γῆς παρουσίας του, τῆς σαρκώσεως του δηλαδή, τῶν τιμίων Παθῶν καὶ τῆς ἐνδόξου 'Αναστάσεως Του. Πανηγυρίζουμε λοιπὸν τὸ μεγάλο καὶ ἱερὸ γεγονός, τοῦ ὅτι ἡ ἀνθρώπινη φύση, στὸ πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου 'Ιησοῦ, ἀνέβηκε στὸ Θρόνο τοῦ Θεοῦ καὶ κάθισε στὰ δεξιὰ τοῦ Θεοῦ Πατρός, ἀπολαμβάνοντας τὴν πρώτη δόξα ποὺ εἶχε πρὶν τὴν πτώση τῶν Πρωτοπλάστων, τὴν δόξα δηλαδὴ γιὰ τὴν ὁποία πλάσθηκε νὰ γευθεῖ καὶ νὰ ἀποκτήσει.

Ἡ λέξη «'Ανάληψις» προέρχεται ἀπὸ τὸ ρῆμα «ἀναλαμβάνω» ποὺ σημαίνει «παίρνω», «σηκώνω» καὶ συγκεκριμένα ὡς πρὸς τὸ γεγονὸς αὐτό, ποὺ ἀφορᾶ τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας, πρόκειται γιὰ τὴν ἀνάβασή Του στοὺς Οὐρανούς, βασταζομένου ὑπὸ 'Αγγέλων. Συνέβηκε σαράντα ἡμέρες μετὰ τὴν ἔνδοξη 'Ανάστασή Του καὶ λίγες μέρες πρὶν τὴν Πεντηκοστή, γι' αὐτὸ καὶ συνδέει τρόπον τινὰ τὶς δύο αὐτὲς κορυφαῖες ἑορτές. Ἄλλωστε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος εἶχε πεῖ: «σᾶς συμφέρει νὰ ἀπέλθω ἐγὼ γιὰ νὰ ἔλθη ὁ Παράκλητος εἰς τὸν κόσμον, δηλαδὴ γιὰ νὰ ἔλθη τὸ Πανάγιον Πνεῦμα ποὺ τὸ ἐκπορεύει ὁ Θεὸς Πατέρας καὶ νὰ σᾶς διδάξει καὶ νὰ σᾶς ὁδηγήσει εἰς ὅλην τὴν ἀλήθειαν».



ΣΠΟΥΔΗ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ

Στὴν εἰκόνα τῆς Ἀναλήψεως, βλέπουμε δύο ἐπίπεδα, ἐξίσου τονισμένα καὶ κυριαρχικά, μέσα σὲ μεγαλοπρέπεια θαυμαστή.

Στὸ ἐπάνω ἐπίπεδο βλέπουμε τὸν Κύριο, σὲ φόντο ὁλοφώτεινο καὶ λαμπερὸ ποὺ συμβολίζει τὴ Θεία Δόξα, νὰ κάθεται ὑψηλὰ σὰν κυρίαρχος τῆς κτίσεως καὶ ἐπιβλητικὰ νὰ εὐλογεῖ μὲ τὸ δεξί Του χέρι. Στὸ ἀριστερό του χέρι κρατεῖ ἕνα «εἰλητάριο», ποὺ εἶναι γνώρισμα τοῦ διδασκάλου, σὰν διδάσκαλος καὶ πηγὴ τῆς αὐτοσοφίας καὶ τῆς γνώσεως ποὺ εἶναι.

'Ακτῖνες χρυσαυγίζουσες ποὺ δηλώνουν τὴ δόξα τῆς Θεότητός Του, ἐκπορεύονται ἀπὸ τὴ θεϊκή Του σάρκα. Τὰ ἐνδύματά του εἶναι ἐξίσου ὁλοφώτεινα, ποὺ συμβολίζουν τὴ λάμψη τῆς Οὐράνιας Βασιλείας Του ἀλλὰ καὶ ἐρυθρά, γιὰ νὰ μᾶς θυμίζουν τὸ πάθος τοῦ Σταυροῦ ὅπου ἔχυσε ὁ Κύριος τὸ αἷμα Του τὸ Πανάγιο γιὰ νὰ μᾶς συμφιλιώσει μὲ τὸν Θεὸ Πατέρα. Ἄλλωστε καὶ στὴν Ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας μας ποὺ ἀφορᾶ τὴν ἑορτή, διαβάζουμε σχετικά, νὰ ἀναρωτιῶνται οἱ 'Αγγελικὲς Δυνάμεις λέγοντας: «Ποιὸς εἶναι αὐτὸς ὁ ὡραῖος ἄνδρας καὶ γιατὶ τὰ ἱμάτιά Του εἶναι ἐρυθρά;».

Ὁ Κύριος πλαισιώνεται ἀπὸ φόντο στρογγυλό, σὲ σχῆμα δίσκου, ποὺ τὸν κρατοῦν δύο Ἄγγελοι, οἱ ὁποῖοι τὸν ἀτενίζουν μὲ ἔκσταση καὶ παράλληλα διακονοῦν λειτουργικὰ στὴν ἄνοδο Του. Τὰ φτερά τους δείχνουν συγχρόνως κίνηση καὶ θαυμασμό. Μ' αὐτὸν τὸν τρόπο ἀποδίδει ὁ Ἁγιογράφος τὸν στίχο τοῦ Ψαλμωδοῦ: «ἀνέβη ὁ Θεὸς ἐν ἀλλαγμῷ, Κύριος ἐν φωνῇ σάλπιγγος», δηλαδὴ οἱ Ἄγγελοι αἰνοῦντες τὸν Κύριο, ἀνέβαιναν μαζί του στὸν οὐρανό, ἀλαλάζοντας καὶ δοξάζοντάς Τον.

Στὸ κάτω ἐπίπεδο τῆς εἰκόνας βλέπουμε ἕνα τοπίο μὲ βουνὰ καὶ δένδρα, ἀφοὺ τὸ σημείο ποὺ ἔγινε ἡ «'Ανάληψις» ἦταν κατάφυτο ἀπὸ δένδρα ἐλαιῶν. Τὴν κεντρικὴ θέση αὐτοῦ τοῦ ἐπιπέδου κατέχει ἡ Παναγία Μητέρα τοῦ Κυρίου. Ἐπειδὴ στὸν καιρὸ τοῦ Πάθους τοῦ Υἱοῦ της λυπήθηκε καὶ πόνεσε, ὅπως ἦταν φυσικό, περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλον, γι' αὐτὸ καὶ ἔπρεπε τὴ στιγμὴ τῆς ἐνδόξου 'Αναλήψεώς του, νὰ εἶναι παροῦσα, γιὰ νὰ χαρεῖ καὶ νὰ εὐφρανθεῖ ἡ Μητρική της καρδιά.

Τὰ χέρια της εἶναι ὑψωμένα μέν, ἀλλὰ ὄχι σὲ στάση δεήσεως. Τὰ ἐνδύματά της εἶναι μεγαλόπρεπα καὶ ἐπιβλητικά, - σὰν Μητέρα τοῦ Θεοῦ καὶ Βασίλισσα τοῦ κόσμου -, μὲ τὰ τρία φωτεινὰ ἀστέρια ποὺ πάντοτε εἰκονίζονται στὸ μέτωπο καὶ στοὺς δύο ὤμους της, ποὺ φανερώνουν τὸ Ἀειπάρθενό της, δηλαδὴ τὴν Παρθενία της πρὸ τόκου, ἐν τόκω καὶ μετὰ τὸν τόκον.

Τὴν Θεοτόκο, πλαισιώνουν οἱ Ἅγιοι 'Απόστολοι, ποὺ ὅλοι ἀτενίζουν πρὸς τὸν οὐρανό, βλέποντας ἔκθαμβοι τὸν Κύριο ποὺ ἀναλαμβάνεται ἐν δόξη. Στὰ δεξιὰ τῆς Παναγίας εἰκονίζεται ὁ 'Απόστολος Παῦλος, τὸ σκεῦος τῆς ἐκλογῆς καὶ τῆς χάριτος, ὁ 'Απόστολος τῶν 'Εθνῶν, αὐτὸς ποὺ ἐκοπίασε περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλον 'Απόστολο γιὰ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ ὑπερβολικὴ ἀγάπη πρὸς Αὐτὸν ποὺ προηγουμένως ἀπὸ ἄγνοια ἐδίωκε μὲ πολλὴ σπουδὴ καὶ σφοδρότητα. Ἡ θέση τοῦ Παύλου εἶναι τιμητική, ἀφοῦ δὲν ἦταν παρὼν τὴ στιγμὴ τῆς 'Αναλήψεως, γιατὶ δὲν εἶχε ἀκόμη συγκαταριθμηθεῖ μὲ τοὺς Ἁγίους 'Αποστόλους. Ὁ Ἁγιογράφος ὅμως, συμπληρώνοντας τὴ θέση τοῦ προδότου 'Ιούδα, θέτει τὸν μετέπειτα 'Απόστολο Παῦλο, ἔχοντας ἔτσι τὸν ἱερὸ ἀριθμὸ τῶν δώδεκα 'Αποστόλων.

'Αριστερὰ τῆς Θεοτόκου, εἰκονίζεται ὁ 'Απόστολος Πέτρος, ἡ πέτρα τῆς πίστεως, ὁ Πρωτοκορυφαῖος, ποὺ πρῶτος ὁμολόγησε τὸν Κύριό μας ὡς «Θεοῦ Υἱόν», ἐνώπιόν Του, ὅταν ὁ Κύριος ρωτοῦσε τοὺς Μαθητές Του: «ἐσεῖς ποιὸς λέγετε ὅτι εἶμαι;». Καὶ μετὰ τὴν ὁμολογία του αὐτὴ ἔλαβε ἀπὸ τὸν Κύριο τὴν ἐπιβράβευση, ἀκούγοντας ἀπὸ τὸ Πανάγιο Του στόμα τὴν ὑπόσχεση: «'Εσὺ εἶσαι Πέτρος καὶ πάνω σ' αὐτὴν τὴν πέτρα θὰ οἰκοδομήσω τὴν 'Εκκλησία μου καὶ οἱ πύλες τοῦ Ἄδου δὲν θὰ τὴν νικήσουν ποτέ».

Τὴν Θεοτόκο, πλαισιώνουν ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς 'Αποστόλους, καὶ δύο Ἄγγελοι, ποὺ βρίσκονται δίπλα της. Τὰ ἐνδύματά τους εἶναι λευκὰ καὶ ἀστραφτερά, γιατὶ εἶναι Λειτουργοὶ τοῦ Οὐρανοῦ καὶ ἐπόπται τοῦ φωτός. Κρατοῦν στὰ χέρια τους ρομφαία, θυμίζοντάς μας ὅτι φυλάττουν τὴν πύλη τοῦ Παραδείσου τῆς Ἐδέμ. Αὐτὴν τὴν φλογισμένη ρομφαία ἔσβησε ὁ Κύριος μὲ τὸ Πάθος τοῦ Σταυροῦ καὶ τὴν ἔνδοξη 'Ανάστασή του. Καὶ τώρα ποὺ ἀναλαμβάνεται στὸν Οὐρανό, ἀνεβάζει τὴ φύση τοῦ ἀνθρώπου στὸ Θρόνο τοῦ Θεοῦ, ἀπ' ὅπου ἐξέπεσε μὲ τὴν παρακοὴ καὶ τὴν πτώση τῶν Πρωτοπλάστων.

Αὐτοὶ οἱ δύο Ἄγγελοι μιλοῦν στοὺς 'Αποστόλους καὶ τοὺς λένε: «Ἄνδρες Γαλιλαῖοι, τὶ στέκεσθε μὲ ἀπορία καὶ βλέπετε στὸν Οὐρανό; Αὐτὸς ὁ 'Ιησοῦς ποὺ τώρα βλέπετε νὰ ἀνεβαίνει στὸν Οὐρανό, Αὐτὸς θὰ ἔλθει καὶ πάλι μὲ πολλὴ δόξα καὶ δύναμη, γιὰ νὰ κρίνει τὸν κόσμο».

Καὶ εἶναι δύο οἱ Ἄγγελοι, γιὰ νὰ εἶναι ἀσφαλέστερη καὶ βεβαιότερη ἡ μαρτυρία τους, γιατὶ τόσο ὁ Μωϋσὴς στὸ Δευτερονόμιο, ὅσο καὶ ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος τονίζουν ὅτι : «'Επὶ στόματος δύο καὶ τριῶν μαρτύρων σταθήσεται πᾶν ρῆμα».

Πραγματικὰ εἶναι μεγαλειώδης ἡ παροῦσα ἑορτή. Ὁ Κύριος γιὰ λίγο χωρίζεται ἀπὸ τοὺς Μαθητές Του, ποὺ τοὺς εἶχε προηγουμένως προετοιμάσει λέγοντάς τους: «Αὐτοὶ οἱ λόγοι εἶναι ποὺ σᾶς εἶπα, ὅταν ἀκόμη ἤμουν σωματικὰ μαζί σας, ὅτι δηλαδὴ πρέπει νὰ ἐκπληρωθοῦν ὅλα ὅσα ἔχουν γραφεῖ στὸ νόμο τοῦ Μωϋσέως καὶ στοὺς προφῆτες καὶ στοὺς ψαλμοὺς σχετικὰ μὲ ἐμένα». Καὶ τότε φώτισε τὸν νοῦ τους καὶ τὸν ἔκανε ἱκανὸ νὰ κατανοήσει τὶς Γραφὲς καὶ τὶς προρρήσεις τῶν προφητῶν. Καὶ τοὺς ἐξήγησε ὅτι ἔτσι ἔχει γραφεῖ καὶ αὐτὸ εἶναι τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ, νὰ ὑποστεῖ ὁ Χριστὸς τὰ πάθη, τὸν Σταυρὸ καὶ τὸν θάνατο. Καὶ μετὰ τὴν τριήμερη ταφή Του, νὰ ἀναστηθεῖ ἐκ τῶν νεκρῶν, ὡς Βασιλεὺς τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου, καὶ ὡς νικητὴς τοῦ Ἄδου καὶ τῆς φθορᾶς.

Καὶ ἔδωσε ἐντολὴ στοὺς 'Αποστόλους, νὰ κηρύξουν στὸ ὄνομά Του μετάνοια καὶ ἄφεση ἀμαρτιῶν, σὲ ὅλα τὰ ἔθνη τῆς γῆς, ἀφοῦ πρῶτα «καθίσουν στὴν πόλη Ἱερουσαλήμ, μέχρι νὰ ἐνδυθοῦν τὴν δύναμη τὴν ἐξ ὕψους». Ὅπως καὶ ὑπήκουσαν καὶ παρέμειναν εἰς τὸ ὑπερῶον προσευχόμενοι καὶ ἀναμένοντες τὴν ἔλευσιν τοῦ Παναγίου Πνεύματος.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

«Τίς σου τον χιτώνα, Σώτερ, διείλεν; Άρειος, συ έφης».
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Η αγία μας Εκκλησία από περάτων έως περάτων της οικουμένης εορτάζει και πανηγυρίζει σήμερα «εν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλημένη, πεπικοιλμένη» την μνήμη των 318 Θεοφόρων Πατέρων της συνελθούσης στη Νίκαια της Βιθυνίας Πρώτης Οικουμενικής Συνόδου.
Οι άγιοι και Θεοφόροι Εκείνοι Πατέρες, τά Πυξία του Πνεύματος, τα πάγχρυσα στόματα του Λόγου, οι αστέρες οι πολύφωτοι του νοητού στερεώματος, «αποστολικών παραδόσεων ακριβείς φύλακες», φωτιζόμενοι από το Άγιο Πνεύμα καθόρισαν και περιχαράκωσαν το δόγμα της Θεότητος του Ιησού Χριστού.
Με την χάρη του Παναγίου και Τελεταρχικού Πνεύματος, οι Άγιοι Πατέρες απεκήρυξαν την ψευδώνυμο και κακόδοξο διδασκαλία του κακοδόξου Αρείου, λέγοντες: «ποίος σού έσχισε τον χιτώνα Σώτερ; Άρειος, σύ είπες».
Και πράγματι ο θεοσεβής και θεομάχος Άρειος με την κακόδοξο διδασκαλία του «διείλεν τον χιτώνα» του Σωτήρος Χριστού και δίδασκε αντίθετα της διδασκαλίας του Ευαγγελίου και της Μίας Αγίας και Καθολικής Εκκλησίας, θέλοντας να μεταβάλει την θρησκεία της αγάπης και της απολύτρωσης σε απλό και άγονο φιλοσοφικό σύστημα.
Ο παράφρων Άρειος εγνώριζε, αλλά δεν ήθελε να πιστέψει ότι ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού ήλθε επί της γης, «μορφή δούλου λαβών» και έγινε ο Θεός άνθρωπος, έγινε Θεάνθρωπος, διά να σώσει τον πλανηθέντα από την αμαρτία άνθρωπο και να επαναφέρει τον άνθρωπο στην αρχαία μακαριότητα.
Η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία πολλές φορές βρέθηκε εν μέσω φοβερών κυμάτων, «εκλυδωνίζετο, αλλ΄ ου κατεποντίζετο», κατά τον Ιερό Χρυσόστομο. Και αυτή την φορά με την χάρη του Παναγίου Πνεύματος, το Οποίο συνέχει και συγκροτεί τον θεσμό της Εκκλησίας, ενίκησε νίκη ένδοξο κατά του Αρείου και των ομοφρόνων του.
Η Εκκλησία είναι ακατάλυτος και αλάθητος γιατί κινείται και κατευθύνεται από το Ίδιο Πνεύμα και τον Ιδρυτής της, το «Εσφαγμένον Αρνίον της Αποκαλύψεως», και οδηγείται «εις πάσαν την αλήθειαν» υπό του Αγίου Πνεύματος.
Οι άγιοι Πατέρες, των οποίων την ετήσιο μνήμη σήμερα εορτάζουμε, στην ξακουστή πόλη της Νίκαιας, μια για πάντα απέκοψαν το άθεο δόγμα του θεοσεβούς Αρείου και συνέταξαν τα επτά πρώτα άρθρα του Συμβόλου της Πίστεως, το οποίο είναι το σύμβολο της αληθείας, το σύμβολο του φωτός, το σύμβολο της Ορθοδοξούσης Εκκλησίας.
Χωρίς την διδασκαλία αυτή είναι αδύνατη για τον άνθρωπο η σωτηρία, η απόκτηση της αιωνίου ζωής και τούτο γιατί ο Ιησούς Χριστός, ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού, είναι το μόνο μέσο της σωτηρίας μας. Αυτός δίδαξε την αλήθεια και έχυσε το Πανάγιο Αίμα του επάνω στον Σταυρό του Μαρτυρίου Του. Αυτός άπλωσε τα χέρια Του επάνω στο Σταυρό και ένωσε τα διεστώτα, ένωσε Θεό και άνθρωπο και αναγέννησε τον πλανηθέντα άνθρωπο· ο Θεάνθρωπος Ιησούς, «ο δρακί έχων την πάσαν κτίσιν».
Ναι, ο Θεάνθρωπος Ιησούς, ο Υιός της Παρθένου Μαρίας έγινε άνθρωπος από άπειρο αγάπη προς τον άνθρωπο και απεκάλυψε στους ανθρώπους τον Θεό, τον Δημιουργό του παντός, τον Οποίο εδόξασε επί της γής και έδωκε στους γνήσιους μαθητές Του την χαρά της αιωνίου ζωής, «ινα πάν ό δέδωκε αυτώ, δώση αυτοίς ζωή αιώνιον».
Ω, αγάπη, ώ αγαθότητα, ώ ευσπλαγχνία, ὼ θεϊκή συγκατάβαση. Εκουσίως επάνω στο Σταυρό του μαρτυρίου Του τελείωσε το έργο της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους και έκτοτε άνοιξε τον Παράδεισο, το γαληνεμένο λιμάνι της σωτηρίας του ανθρώπου.
Αυτό το εύδιο λιμάνι της σωτηρίας μας, το οποίο δια της σταυρικής Του θυσίας άνοιξε ο Θεάνθρωπος Ιησούς, εμείς οι άνθρωποι της συγχρόνου αυτής παγκοσμιοποιημένης εποχής, πρέπει να το βρούμε, εάν πραγματικά επιζητούμε την σωτηρία της ταλαιπωρημένης από το βάρος της αμαρτίας ψυχής μας. Αμήν.

Ο Λ.Κ.Α.Π.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ, ΣΤ΄ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

«Εμέ δει εργάζεσθαι τά έργα του πέμψαντός με, έως ημέρα εστίν, έρχεται νύξ, ότε ουδείς δύναται εργάζεσθαι».

Αγαπητοί μου αδελφοί,
Χριστός Ανέστη!
Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, κατά την επίγειο Αυτού ζωή, πάντοτε ειργἀζετο το αγαθό, το δίκαιο· «αγαθός ο Κύριος και δικαιοσύνας ηγάπησε», και ως ο Μέγας και βαθύρρους ποταμός της χάριτος του ελέους και της ευσπλαγχνίας, παντού διέχυνε τα καθαρά νερά της ευσπλαχνίας Του και της ευεργεσίας Του στους πάσχοντες και τους ασθενείς.
Ο Αγαθοδότης Κύριος χωρίς καμία διάκριση ευεργετούσε τους προστρέχοντας και τους επιζητούντας την χάρη και την ευλογία Του. Λεπροί, κουφοί, τυφλοί, χωλοί, δαιμονιζόμενοι βρήκαν την σωματική μα και πνευματική υγεία τους. Νεκροί, με ένα λόγο Του, αναστήθηκαν σωματικά αλλά και πνευματικά.
Όλες οι μέρες της επιγείου ζωής του Αρχηγού της Ζωής και του θανάτου ήταν ημέρες ευεργεσίας και θείας διδασκαλίας· «Εμέ δεί εργάζεσθαι τά έργα του πέμψαντός με Πατρός, έως ημέρα εστί». Και να αγαπητοί μου αδελφοί.
Ο των όλων Κύριος, καθώς βάδιζε, είδε έναν άνθρωπο, πού είχε γεννηθεί τυφλός, και τον ερώτησαν οι μαθητές Του: «Διδάσκαλε», του είπαν, «ποιός αμάρτησε, αυτός ή οι γονείς αυτού και γεννήθηκε τυφλός;», και ο Παντογνώστης Κύριος τους λέγει: «ούτε αυτός αμάρτησε ούτε οι γονείς αυτού, αλλά για να φανερωθούν εξ αφορμής του τα έργα του Θεού.
Ο ποτέ τυφλός ήταν δυστυχής, γιατί, ως τυφλός, ήταν ζωντανός νεκρός και δεν μπορούσε να βλέπει τα προσφιλή του πρόσωπα, αλλά προπάντων να βλέπει τον ορατό τούτο κόσμο που δημιούργησε ο των πάντων Ποιητής και Δημιουργός.
Ο πονεμένος και δυστυχισμένος αυτός άνθρωπος περνούσε τις ημέρες της ζωής του χωρίς καμία ελπίδα θεραπείας, αλλά και το χειρότερο, είχε γίνει από τους ανθρώπους αντικείμενο περιφρόνησης, γιατί πίστευαν ότι αυτός γεννήθηκε τυφλός για τις αμαρτίες τις δικές του ή των γονέων του.
Ο Φωτοδότης, όμως, Κύριος, ο Μέγας Ιατρός της ψυχής και του σώματος, για να κάνει φανερό ότι ούτε αυτός ημάρτησε, ούτε οι γονείς του, «έπτυσε χαμαί και εποίησε πηλόν εκ του πτύσματος και επέχρισε τον πηλόν επί τους οφθαλμούς αυτού» και του είπε να πάει στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ· και, ω, του θαύματος! ο ποτέ τυφλός, ο δυστυχισμένος και υπό των ανθρώπων περιφρονημένος, «ενίψατο και ήλθε βλέπων».
Ο τυφλός της σημερινής ευαγγελικής περικοπής δεν γεννήθηκε τυφλός ούτε για τις αμαρτίες του ούτε για τις αμαρτίες των γονέων του, αλλά γεννήθηκε τυφλός για έναν υψηλότερο, μυστηριώδη λόγο: για να φανεί η δόξα και το μεγαλείο του Τριαδικού Θεού.
Διπλή ωφέλεια δέχεται σήμερα ο ποτέ τυφλός, σωματική και πνευματική. Αφ΄ενός βλέπει πλέον τον αισθητό ήλιο, το φώς της ημέρας και τα δημιουργήματα του Θεού Πατρός και αφ΄ ετέρου καταυγάζεται από τον νοητό Ήλιο της Δόξης, τον Κύριο και Σωτήρα του Κόσμου Χριστό.
Όμως, οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι δεν βλέπουν το θαύμα. Εθελοτυφλούν κάτω από τον φθόνο τους κατά του Υιού και Λόγου του Θεού. Τυφλοί πνευματικώς, ζητούν να τυφλώσουν και τον λαό. Όμως, ο θεραπευθείς τυφλός φίμωσε το στόμα των Γραμματέων και Φαρισαίων λέγοντας: «εν οίδα, ότι τυφλός, άρτι βλέπω».
Ω, πόσο, αδελφοί μου, η αμαρτία και η απιστία γεννά μίσος, πάθος κακία, πλεονεξία, και ακόμα, αμαυρώνει και αυτό το φως του ανθρωπίνου λόγου, του λόγου των Αποστόλων και Μαθητών του Κυρίου, τον λόγο των Πατέρων της Εκκλησίας μας, με αποτέλεσμα πολλοί και σήμερα ψευδοδιδάσκαλοι και ψευδοπροφήτες να παραποιούν την αλήθεια και να παραχαράσσουν τον λόγο της αλήθειας με δικές τους θεωρίες και διδασκαλίες.
Αδελφοί μου, εμείς ας έχουμε τα αυτιά του σώματός μας κλειστά σε τέτοιες ανθρώπινες θεωρίες και την ψυχή μας καθαρή από αμαρτίες. Ο χρόνος είναι πολύτιμο δώρο του Θεού, ανεκτίμητος θησαυρός, τον οποίο οφείλουμε να χρησιμοποιήσουμε προς ωφέλεια της ψυχής μας. Κάθε μέρα, ώρα και στιγμή πού περνά είναι πολύτιμη και δεν πρέπει να χάνεται για μάταια και πρόσκαιρα πράγματα, αλλά να χρησιμοποιήται προς δόξαν, αίνο και ευχαριστία προς τον Τριαδικό Θεό και ωφέλεια της ψυχής μας.
Ας ακούσουμε δε τον Θείο Παύλο πού λέγει: «Βλέπετε πώς ακριβώς περιπατείτε, μη ως άσοφοι, αλλ΄ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραι πονηραί εισί· δια τούτο μη γίνεσθε άφρονες, αλλά συνιέντες τι το θέλημα του Κυρίου». Έτσι, σαν παιδιά του ουράνιου Πατέρας μας, θα περάσουμε τον χρόνο της ζωής μας, εδώ στην γή, με χαρά πνευματική και στους ουρανούς θα τύχουμε της αιωνίου μακαριότητας. ΑΜΗΝ.

Ο .Λ. Κ .Α. Π.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

« ΠΝΕΥΜΑ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΝΤΑΣ ΑΥΤΟΝ ΕΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΙ ΠΡΟΣΚΥΝΕΙΝ »
Αγαπητοί μου αδελφοί,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Ο Μέγας Διδάσκαλος, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο Μόνος και Απὀλυτος Διδάσκαλος της αληθείας και του αγαθού στην σημερινή ευαγγελική περικοπή αποκαλύπτει τον δρόμο της αληθινής σωτηρίας, από την οποία απομακρύνθηκε το ανθρώπινο γένος με την παράβαση και την παρακοή των Πρωτοπλάστων.
Έρχεται, ο των όλων Κύριος, πράος και ταπεινός, «είς πόλιν της Σαμαρείας, λεγομένην Σιχάρ». Έρχεται κουρασμένος και ταλαιπωρημένος από την πεζοπορία, ως άνθρωπος, ο απαθείς την θεότητα, και κάθεται να ξεκουραστή, «επί τη πηγή».
Εδώ, παρά το φρέαρ του Ιακώβ, ο Υιός και Λόγος του Θεού Πατρός, ο αίρων την αμαρτία του κόσμου, αποκαλύπτει τον δρόμο της αληθινής σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους σε μία γυναίκα Σαμαρεἰτιδα, η οποία ήλθε να πάρει νερό από την πηγή.
Ο ζεστός ήλιος ήταν στο μεσουράνισμα, ο καύσωνας της ημέρας έκαιε και κατεπόνει, όμως ο ψυχοσώστης Κύριος δεν αναλογίζεται κόπους και μόχθους μπροστά στην σωτηρία μιας ψυχής.
Ο Κύριος των κυριευόντων και Βασιλεύς των βασιλευόντων με ιλαρότητα αρχίζει να διδάσκει στην αλλοεθνή γυναίκα, στην Σαμαρείτιδα γυναίκα, ουράνιες αλήθειες, αλήθειες σωτηρίας « αιώνια ρήματα ζωής».
«Πνεύμα ο Θεός και τους προσκυνούντας αυτόν εν πνεύματι και αληθεία δει προσκυνείν», λέγει στην Σαμαρείτιδα γυναίκα ο Τροφοδότης Κύριος.
Η Σαμαρείτης γυναίκα, η οποία μετά προσοχής άκουε από το στόμα Του νέες και παράδοξες διδασκαλίες δεν εγνώριζε ότι Αυτός ήταν ο Υιός και Λόγος του Θεού, ο Θεάνθρωπος Ιησούς, η μόνη πηγή της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους, ο Οποίος έγινε άνθρωπος διά την του κόσμου σωτηρία.
Και, ώ του θαυματος! από την ευλογημένη αυτή στιγμή πλέον η Σαμαρείτης γυναίκα αντλεί «ύδωρ αλλόμενον εις ζωήν αιώνιον», φωτιζόμενη από το άφθονο φώς της θείας διδασκαλίας και αναζωογονημένη από το ζωντανό ύδωρ, και όχι μόνον γίνεται διαπρύσιος διδάσκαλος στους ομοεθνείς της, από τους οποίους πολλοί πίστευσαν στον Ιησούν αλλά και αναζωσάμενη την οσφύν αυτής γίνεται κήρυκας αυτής της μεγάλης και σωτηριώδους αλήθειας, δια την οποίαν και μαρτύρησε ακολουθώντας τον Νυμφίο Χριστό.
Ναι, αλήθεια δεν ακούστηκε και δεν αντήχησε υψηλότερη και θειότερη διδασκαλία ανά τους αιώνες από εκείνη την θεία και σωτήρια διδασκαλία πού έγινε πλησίον της ιστορικής πηγής του Ιακώβ.
Προ της θείας αυτής διδασκαλίας δικαίως κλίνουν γόνυ και αυτοί οι άπιστοι. Οι Σαμαρείτες πίστευαν ότι ο Ύψιστος Θεός λατρευόταν μόνο στο όρος Γαρειζίν, οι δε Ιουδαίοι πίστευαν ότι ο Θεός λατρεύεται στην Ιερά Πόλη των Ιεροσολύμων.
Ο Θεός όμως είναι «Πνεύμα και Πατήρ πάντων» και επομένως πανταχού και πάντοτε λατρεύεται και δοξάζεται «εν πνεύματι και αληθεία».
Αδελφοί μου, η ζωογόνος αυτή διδασκαλία κατέρριψε τις πλάνες των παλαιών και ίδρυσε τον αληθή ναό της θείας λατρείας, από τον οποίον αναπέμπεται ο παγκόσμιος ύμνος το, «δόξα εν υψίστος Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία».
Ας πλησιάσουμε και εμείς τώρα, πού έχουμε καιρό, το φρέαρ του Ιακώβ, τον αληθή ναό της θείας λατρείας, τον οποίον ίδρυσε επάνω στον Σταυρό του μαρτυρίου Του ο Θεάνθρωπος Ιησούς δια να αντλήσουμε και εμεις «ύδωρ αλλόμενον εις ζωήν αιώνιον».ΑΜΗΝ.

Ο. Μ.Λ.Κ.Α.Π.

OMΑΔΑ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΣΤΗΝ ΙΝΔΟΝΗΣΙΑ( Ο.Φ.Ο.Ι.Ι) -Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ-

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Aγαπητοί αδελφοί.Χαίρετε εν Κυρίω.
Πρίν πέντε χρόνια,χαριτι και ευδοκία Θεού,γνωρίσαμε τον υπεύθυνο(Αρχιερατικό Επίτροπο) του Ιεραποστολικού Ορθόδοξου κλιμακίου της Εξαρχίας της Ινδονησίας ,π.Χρυσόστομο Manalu.
Η επικοινωνία μαζί του ,μας αποκάλυψε το τεράστιο έργο(εκκλησιαστικό,εκπαιδευτικό και κοινωνικό) που επιτελεί στο Medan της Σουμάτρας ,έχοντας σαν βασικό συνεργάτη του την πρεσβυτέρα Ελισσάβετ και τα τρία παιδιά του.
Η Σουματρα είναι νησί της Ινδονησίας, της οποίας αποτελεί, μαζί με μικρότερα νησιά, το δυτικό τμήμα. Έχει έκταση 473.606 τετρ. χλμ. και πληθυσμό γύρω στα 18.000.000 κατοίκους.Η κύρια θρησκεία στην Ινδονησία είναι το Ισλάμ, καθώς σχεδόν το 88% του πληθυσμού δηλώνουν Μουσουλμάνοι. Από τον υπόλοιπο πληθυσμό, το 9% είναι Χριστιανοί, κυρίως Προτεστάντες και λίγοι Καθολικοί, το 2% είναι Ινδουϊστές και το 1% Βουδιστές..
Ο π.Χρυσόστομος ,πρίν ασπασθεί την Ορθοδοξία,ήταν Προτεστάντης πάστορας Γνώρισε με την σύζυγό του την Ορθοδοξία,όταν σπούδαζαν σε Προτεσταντική Θεολογική σχολή, δια μέσου του πρώτου Ορθόδοξου Ιεραπόστολου π.Δανιήλ Bambang.
Βαπτίστηκαν Ορθόδοξοι και στην συνέχεια έκαναν μεταπτυχιακές σπουδές και οι δύο στην Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ. (στη Θεσσαλονίκη).
Ο π. Χρυσόστομος χειροτονήθηκε ιερέας το 1994(από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Άρτης Ιγνάτιο Δ΄) και το 1995 επέστρεψε στην Ινδονησία για να εργαστεί εκεί ιεραποστολικά στην πατρίδα του.
Οργάνωσε μια σύγχρονη Ορθόδοξη Ιεραποστολή,που περιλαμβάνει.

Α.Πέντε ορθόδοξες Κοινότητες-ενορίες.
Β.Οικοτροφείο ,όπου φιλοξενούνται δωρεάν 21 ορφανά παιδιά.
Γ.Τρία Νηπιαγωγεία,τρία δημοτικά ,δύο Γυμνάσια και ένα Λύκειο.
Δ.Την Θεολογική Σχολή του Αποστόλου Παύλου,όπου φοιτούν δωρεάν 140 φοιτητές.
Ε.Την Ακαδημία ηλεκτρονικών υπολογιστών ,όπου φοιτούν 110 φοιτητές.
Στ.Σχολεία ,κλινική και ενορίες στο νησί Νιας ,που χτυπήθηκε από τον εγκέλαδο τον Μαρτιο του 2005 και το τσουνάμι τον Δεκέμβριο του 2004.
Ζ.Τον Ραδιοφωνικό σταθμό «Η Φωνή της Ορθοδοξίας».
Η αλληλογραφία που διατηρήσαμε με τον π.Χρυσόστομο,μας καλλιέργησε την ιδέα να δημιουργήσουμε άτυπα ,μια ομάδα(πυρήνα) φίλων της Ορθόδοξης Ιεραποστολής της Σουμάτρας ,προκειμένου να βοηθήσουμε το Ιεραποστολικό κλιμάκιο στο δύσκολο Κατηχητικό,εκπαιδευτικό και πολυδιάστατο κοινωνικό του έργο.
Βασικοί σκοποί της ομάδος είναι:

Α.Να κάνουμε γνωστό το Ορθόδοξο Ιεραποστολικό έργο στην Ινδονησία.Για τον λόγο αυτό διατηρούμε στο διαδίκτυο .

1. ΤΟ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ BLOG –H ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΣΙΑ ΚΑΙ ΙΝΔΟΝΗΣΙΑ
στην διεύθυνση.ierapostoliko.blogspot.com.

2. Το blog ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΣΤΗΝ ΙΝΔΟΝΗΣΙΑ.
http://filoierapostolisumatras.wordpress.com/

Β.Να ευαισθητοποιήσουμε το Ορθόδοξο πλήρωμα ,ώστε να γίνουμε αρωγοί της Ιεραποστολής και συνεργάτες στο τεράστιο έργο που επιτελείται στην μακρυνή Ινδονησία.
Ετσι κατά διαστήματα συγκεντρώνουμε χρήματα και τα στέλνουμε στην Ινδονησία .Με τα χρήματα αυτά μέχρι τώρα.

• A .Eκδόθηκε η Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου στην τοπική διάλεκτο ,σε πεντακόσια(500) αντίτυπα.

• B.Eνισχύσαμε την ιεραποστολή στο νησί Νιάς με την αγορά φαρμάκων για την αντιμετώπιση της μαλάριας(ελονοσίας) ,που είναι η κυριότερη αιτία θανάτου των παιδιών και αγοράσαμε εκπαιδευτικό υλικό για τα φτωχά και ορφανά παιδιά ,που φοιτουν στα σχολεία της Ιεραποστολής εκεί.

• Γ.Ενισχύσαμε την Θεολογική Σχολή του Αποστόλου Παύλου,που αποτελεί την φωνή της Ορθοδοξίας εκεί και από την οποία ήδη αποφοίτησαν οκτώ Ορθόδοξοι ,που θα γίνουν οι μελλοντικοί συνεργάτες της Ιεραποστολής.

• Δ.Αγοράστηκε εκπαιδευτικό υλικό για τα φτωχά παιδιά,που φοιτούν στα σχολεία της Ιεραποστολής στο Medan.

• E.Βοηθήσαμε στην κάλυψη των εξόδων διαβίωσης των ορφανών παιδιών που φιλοξενούνται στο σπίτι-οικοτροφείο του π.Χρυσοστόμου.Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι με το ποσό των 20 ευρώ καλύπτονται τα στοιχειώδη έξοδα διατροφής,ένδυσης ,φαρμάκων και εκπαίδευσης ενός παιδιού για ένα μήνα.
Ένα από τα τελευταία έργα του δεκαετούς Ιεραποστολικού προγράμματος ,είναι η δημιουργία και η λειτουργία Ορθόδοξης Μονής.Οι προσευχές των Ιεραποστόλων απέδωσαν και ο Ὀρθόδοξος μοναχισμὸς στὴν Ινδονησία ἔχει ἤδη τὴν πρώτη Μοναχή.
Γεγονὸς ἱστορικό! Ὄνειρο πολλῶν ἐτῶν ἔγινε πραγματικότητα.
Τὴν 14η Φεβρουαρίου 2009 ἡμέρα Σάββατο κατὰ τὴν διάρκεια τῆς κατανυκτικῆς ακολουθίας του Εσπερινού της Κυριακής του Ασώτου(παρουσία του π.Χρυσόστομου Μανάλου ,Αρχιερατικού Επιτρόπου Ινδονησίας), στην Γυναικεία ῾Ιερὰ και Σεβασμία Μονὴ της Κάτω Παναγιάς Άρτας , ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Άρτας κ.κ.Ιγνάτιος προσέφερε –με την ρασοευχή /κουρά– στὸν Νυμφίο μας Χριστό μία νέα Νύμφη τοῦ ᾿Ηγαπημένου.
῾Η πολυχαριτωμένη νεόκουρος αδελφὴ Αγνή Μοναχὴ (κατά κόσμον Ευτυχία Ginting) είναι Ινδονήσια στην καταγωγή .
Είναι πτυχιούχος Οικονομικών επιστημών και Μάρκεντινγκ,έχει σπουδάσει Θεολογία στην (Προτεσταντική ) Θεολογική Σχολη στην Τζακάρτα της Ιάβας και έχει κάνει και μεταπτυχιακές σπουδές.
Πρώην «παστόρισσα» των Προτεσταντών ,προσήλθε στην Ορθοδοξία ,πρίν οκτώ χρόνια με τις άοκνες προσπάθειες των συμφοιτητών της π.Χρυσοστόμου και της πρεσβυτέρας Ελισάβετ .Κατηχήθηκε και βαπτίστηκε από τον π.Χρυσόστομο και ήρθε στην Ελλάδα πρίν πέντε χρόνια προκειμένου να μυηθεί στον Ορθόδοξο Μοναχισμό.
Επέστρεψε στην πατρίδα της στο τέλος του Φεβρουαρίου του 2009 .
Προς το παρόν μένει σε προσωρινό κατάλυμα ,προσευχόμενη ,ελπίζοντας να δημιουργηθούν με την βοήθεια του Θεού και διά των πρεσβειών της Θεοτόκου ,οι κατάλληλες συνθήκες προκειμένου να ξεκινήσει την ανέγερση και λειτουργία της πρώτης Ορθόδοξης Μονής αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου, στο Medan της Σουμάτρας .
To εγχείρημα αρκετά τολμηρό και δύσκολο και το έργο μεγαλόπνοο.
Δύσκολο και τολμηρό μεν επειδή ούτε οι οικονομικοί πόροι υπάρχουν ,ούτε οι θρησκευτικές συνθήκες ευνοούν επειδή η κύρια θρησκεία στην Ινδονησία είναι το Ισλάμ, (καθώς σχεδόν το 88% του πληθυσμού δηλώνουν Μουσουλμάνοι).
Μεγαλόπνοο δε επειδή θα γίνει η πρώτη Ιερά Μονή , Φάρος της Ορθοδοξίας που θα εκπέμπει το Ανέσπερο φώς του Αναστάντος Χριστού στην μακρυνή Ινδονησία , μια πραγματική πνευματικη ὀαση κέντρο καλλιέργειας της νοερής προσευχής και της Μυστηριακής ζωής ,μέσα σε αυτή τήν πολυποίκιλη ἔρημο τοῦ συγχρόνου κόσμου.
Καλούμε όσους θέλουν να συμμετέχουν σαν δωρητές(κτίτορες) στο ιστορικό αυτό Εκκλησιαστικό γεγονός της κατασκευής της πρώτης Ορθόδοξης Θεομητορικής Μονής στην Σουμάτρα της Ινδονησίας , να επιλέξουν ένα από τους παρακάτω τρόπους.
Α.Με απευθείας αποστολή του χρηματικού ποσού στο Ορθόδοξο Ιεραποστολικό κλιμάκιο στο Medan στην διεύθυνση.

PATER CRYSOSTOMOS MANALU
Jalan Rinte Raya No.140 ,Kompleks Kejaksaan,Simpang Selayang
Medan 20135,North Sumatera-INDONESIA

Β.Με την αγορά αντιτύπων από τον αφιερωματικό τόμο στην Θεοτόκο,με τον τίτλο Η ΥΠΕΡΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ.
(Τα έσοδα από την διάθεση των βιβλίων θα αποσταλουν στην Σουμάτρα για την ανοικοδόμηση της Θεομητορικής Μονής).
Τα αντίτυπα διατίθενται .

 1.Aπό τις Εκδόσεις ΣΤΑΜΟΥΛΗ Α.Ε-
ΑΒΕΡΩΦ 2.Τ.Κ.10433.ΑΘΗΝΑ.
ΤΗΛ.210-5238305-FAX:210-5238959
e-mail: info@stamoulis.gr
και στα εκκλησιαστικά βιβλιοπωλεία

• 2.Aπό τους συγγραφείς (athanasiou.art@tellas.gr)
Γ.Με την κατάθεση οποιουδήποτε χρηματικού ποσού στον τραπεζικό λογαριασμό :
Eurobank / 0026-0469-64-0100058162.(Ο λογαριασμός εκδόθηκε στο όνομα του υπεύθυνου των Φίλων της Ιεραποστολής στην Ινδονησία).
Τα χρήματα θα συγκεντρώνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα και θα στέλνονται στην Ινδονησία ,μαζί με αναλυτική παρουσίαση των ποσών και των δωρητών.Γι΄αυτό θα πρέπει οπωσδήποτε οι δωρητές-καταθέτες να μας ειδοποιούν είτε με Fax ,είτε με e-mail, είτε ταχυδρομικά ,είτε με μήνυμα στο τηλέφωνο 6945343532 , για το ποσό που κατέθεσαν ,καθώς και τα ονόματα που θα μνημονεύουμε στις θείες Λειτουργίες και στην Ελλάδα και στην Ινδονησια. Eπίσης να αναγράφουν στην αιτιολογία κατάθεσης. –ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ-ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΜΟΝΗΣ –

Όσοι επιθυμούν να τους δοθεί απόδειξη για την προσφορά τους ,για φορολογική χρήση,θα πρέπει να μας στέλνουν φωτοτυπία της απόδειξης κατάθεσης από την Τράπεζα.Οι απόδείξεις για τις δωρεές θα εκδίδονται από το Ιεραποστολικό κλιμάκιο στο Medan και θα στέλνονται με ευθύνη μας στους ενδιαφερομένους.
Για την Επικοινωνία με την ομάδα ,δίνονται τα παρακάτω στοιχεία.

π.Δημήτριος Αθανασίου
-Παπαβασιλείου-Λουριώτη –5,
Τ.Κ.47100-Τρίγωνο Άρτας.
Tηλ.-FAX.2681077003
e-mail.athanasiou.art@tellas.gr

Ευχόμαστε ο Θεός, δια πρεσβειών της Παναγίας και πάντων των εν Ασία Αγίων, να αναδείξει μικρούς και μεγάλους δωρητές ,για να δοξάζεται το όνομά Του εις τους απεράντους αιώνες και εν Ινδονησία, ημέρα και νύχτα. Και διά των πρεσβειών της Υπερευλογημένης Θεοτόκου ας ευλογήσει και ας πολλαπλασιάσει την ορθόδοξη μοναστική αδελφότητα της Ινδονησίας.

Ενημέρωση

Την Τρίτη 12 Μαϊου 2009 και ωρα 10:00 μ.μ. θα τελεστεί Βραδυνή Θεία Λειτουργία εις τον Ιερόν Ενοριακό Ναό μας Κοιμήσεως Θεοτόκου και Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου, δια την Μεσοπεντικοστή.
Η Τετάρτη 12 Μαϊου ειναι εργάσιμη ημέρα και ετσι οι περισσότεροι εξ υμών δεν θα μπορέσετε εκ των πραγμάτων να εκκλσιαστείτε. Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο θα μπορέσετε να κάνετε κάτι τετοιο με την βραδυνή Λειτουργά της Τρίτης.
Ο Χριστός μας περιμένει όλους.
Ας δεχθούμε την πρόσκλησή του.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

« Σάββατον εστιν, ουκ έξεστί σοι άραι τον κράββατον».

Ο δυστυχής παραλυτικός της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, αγαπητοί μου αδελφοί, τριανταοκτώ ολόκληρα χρόνια προσπαθούσε να βρή την υγεία του.
Τριανταοκτώ ολόκληρα χρόνια αν και ευρίσκετο κοντά στην κολυμβήθρα της Βηδεσθά, μόνος και έρημος, δεν μπορούσε να μπή μέσα και να γίνη καλά, όταν ο αγγελος Κυρίου ετάραττε το ύδωρ, κατ΄ έτος την εορτή την μεγάλη της Πεντηκοστής.
Έρημος από συγγενείς και φίλους, δυστυχής, ἀθλιος και πονεμένος περνούσε τις μέρες της πολυμόχθου ζωής του χωρίς να έχη την ελπίδα να μπή στην κολυμβήθρα και να βρεί το πολυτιμότερο αγαθό, την υγεία του, και ώ του θαύματος. Ο Μέγας ιατρός της ψυχής και του σώματος, ο πλήρης αγαθότητος, ελέους και εύσπλαγχνίας Κύριος με ένα λόγο Του θεραπεύει τον πολυπαθή ασθενή, «έγειραι», λέγει, «άρον τον κράββατόν σου και περιπάτει».
Η θεραπεία αυτή, όμως, ετάραξε τους αυστηρούς τηρητές του μωσαϊκού νόμου, ετάραξε τους τηρητές των τύπων και του γράμματος του νόμου, και τούτο γιατί η θεραπεία αυτή έγινε την ημέρα του Σαββάτου από τον Κύριο, ο οποίος δεν ήλθε να καταλύση τον Νόμο και τους Προφήτες «αλλά πληρώσαι».
«Σάββατον εστίν έλεγον, ούκ έξεστί σοι άραι τον κράββατον». Ω πλάνη, ώ κακότης! η θεραπεία του παραλυτικού δεν ήταν παράβαση της αγίας εντολής της τήρησης της ημέρας του Σαββάτου, και τούτο γιατί δεν ήταν εργασία υλική, εργασία κέρδους αλλά ήταν εργασία ηθική, εργασία ελέους, ευσπλαχνίας οικτιρμών και φιλανθρωπίας.
Ο Κύριος ερμήνευσε ορθώς την αγίαν εντολή της αργίας του Σαββάτου και με το σωτήριο δια τον παράλυτο της σημερινής ευαγγελικής περικοπής παράδειγμά Του, εδίδαξε οποία είναι η σημασία της εορτής.
Αυτός ο αληθής Θεός ώρισε στους Ιουδαίους, ως ημέρα αναπαύσης την αργία του Σαββάτου, και η αγία αυτή εντολή ετηρείτο πιστά και κατά γράμμα από τους Ιουδαίους.
Με την Ανάσταση του Θείου Λυτρωτου η ημέρα αυτή αντικαταστάθηκε από την Κυριακή, γιατί την Κυριακή ημέρα ο Ζωοδότης Κύριος αναστήθηκε από τον τάφο και κατήργησε την δὐναμη της αμαρτίας και του θανάτου και ανακαίνισε και εζωοποίησε την ανθρωπότητα. «Αὐτη η κλητή και αγία ημέρα, η μία των Σαββάτων, η βασιλίς και κυρία, εορτών εορτή και πανήγυρις εστι πανηγύρεων, εν ή ευλογούμεν Χριστόν εις τους αιώνας».
Η Κυριακή αργία είναι τά μέγιστα ωφέλιμος για τον άνθρωπο, κυρίως από θρησκευτικής και ηθικής απόψεως, και ας μην ακούμε τις διάφορες θεωρίες του κόσμου τούτου λέγοντος, ότι όλες οι μέρες είναι του Θεού.
Βεβαίως, όλες οι μέρες του Θεού είναι και η εργασία είναι ωφέλιμος, όμως ο άνθρωπος χρειάζεται και να αναπαυθή από τον κόπο, τον μόχθο της καθημερινής βιοπάλης. Χρειάζεται ο άνθρωπος να σκεφθἠ και για την ψυχή του, γιατί όταν η ψυχή μένει ακαλλιέργητος, τότε φυτρώνουν και την πνίγουν αγκάθια και τριβόλοι και τότε είναι ανίκανος ο άνθρωπος να αντιμετωπίσει τις ενέδρες του Διαβόλου και τοις αγγέλοις αυτού, και έτσι ο άνθρωπος πέφτει στο βούρκο της αμαρτίας και απομακρύνεται από τον Θεό Πατέρα, τον Πλάστη και Δημιουργό.
Αγαπητοί μου αδελφοί, η Κυριακή αργία είναι εντολή του Θεού Πατρός, οφείλουμε να την τηρούμε προς ίδιο όφελος της ψυχής μας. Η Κυριακή αργία δεν είναι τελεία ανάπαυση ή ασωτία, αλλά εργασία ηθική και φροντίδα για την σωτηρία της ψυχής μας. Η Κυριακή αργία ηθικά και θρησκευτικά ωφελεί και συνάμα συντελεί στην υγεία του σώματός μας και προάγει οικονομικώς τά συμφέροντά μας με την ευλογία του ελεοῦντος Θεοῦ. Ο Ιερός Χρυσόστομος μας λέγει: «Αύτη αληθής εορτή, ένθα ψυχών σωτηρία, ένθα ειρήνη και ομόνοια και γαλήνη».
Ας αγιάσουμε και ας τηρούμε, λοιπόν, αδελφοί μου τις άγιες εορτές με ανυπόκριτο ευσέβεια, χαρά, σεβασμό, αγάπη και δικαιοσύνη. Ας μελετούμε τον λόγο του Θεού κατ΄αυτές τις άγιες ημέρες, άς διαπαιδαγωγούμε τά παιδιά μας «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου», ας βοηθούμε τους πάσχοντας, τους ασθενείς, τους φτωχούς και ας παρακαλούμε τον Αναστάντα Κύριο να κατευθύνει τά βήματά μας σε έργα αγαθά και ευάρεστα στον Θεό των Φώτων του ελέους και των οικτιρμών, παρά του Οποίου «πάσα δόσις αγαθή και πάν δώρημα τέλειον». ΑΜΗΝ.
Ο Λ.Κ.Α.Π.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ, ΑΝΤΙΠΑΣΧΑ

Του Σεβ. Μητροπολίτου Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας κ.κ. Παϊσίου


«Είπεν ούν αυτοίς ο Ιησούς πάλιν, ειρήνη υμίν»

Ειρήνη, Ειρήνη σε σας. Να αδελφοί μου ο πολύτιμος και θείος θησαυρός της ειρήνης πού παρέχει στους Αγίους Μαθητές και Αποστόλους, ο παθών και αναστάς Ιησούς.
Να, το θείο και υπερουράνιο δώρο της ειρήνης, το οποίο δύο φορές παρέχει ο Μέγας Διδάσκαλος σε όλους τους μαθητές του, οι οποίοι για τον φόβο των Ιουδαίων ήταν κλεισμένοι στο υπερώο. Το ουράνιο αυτό δώρο είναι έργο της χάριτος του Παναγίου Πνεύματος, δυνάμει και ενεργεία της Σταυρικής θυσίας και της Αναστάσεως του Εσφαγμένου Αρνίου της Αποκαλύψεως.
«Είπεν ούν αυτοίς ο Ιησούς πάλιν, ειρήνη υμίν».
Αλήθεια, η ειρήνη του Θεού στην διάνοια και στην καρδιά του ανθρώπου είναι καρπός της αποκεκαλυμμένης αλήθειας και της προσφερομένης, ἀπαξ δια παντός, σταυρικής θυσίας του Θεανθρώπου Ιησού, ο Οποίος ως αρνίο άκακο εθυσιάστηκε επάνω στο Σταυρό του μαρτυρίου Του διά να ενώσει τά διεστώτα, να ενώσει ἀνθρωπο και Θεό, γή και ουρανό.
Αλήθεια, η ειρήνη του Θεού Πατρός «η πάντα νούν υπερέχουσαν», κατά τον απόστολον των Εθνών τον Παύλο, γεμίζει τον άνθρωπο από χαρά και αγαλλίαση πνευματική και ο άνθρωπος τότε ενεργεί πάντα το αγαθό, το οποίο είναι ευάρεστο στο Θεό. «Καρπός δε της δικαιοσύνης τοις ποιούσιν ειρήνην».
Ο Θωμάς δεν ήταν στην οικία, όταν ο Αναστάς Κύριος εφανερώθηκε στους μαθητές Του και δυσπίστησε στο μέγα γεγονός της αναστάσεως του Διδασκάλου του. Ήθελε, για να πιστεύσει, να δεί με τα μάτια του σώματός του τον Κύριο και μάλιστα να βάλει το δάκτυλό του «εις τον τύπον των ήλων και την χείραν του εις την πλευράν αυτού». Ο Θωμάς δεν ήταν εύπιστος, ήθελε να δεί αποδείξεις φανερές, με τις σωματικές του αισθήσεις, προκειμένου να πιστεύσει για το μέγα γεγονός της εκ νεκρών αναστάσεως του Θείου Λυτρωτού.
Ο ἀπιστος Θωμάς, στον οποίο εφανερώθηκε μετά οκτώ ημέρες ο Κύριος, καθώς και στους λοιπούς μαθητές, είδε και εψηλάφησε, επίστευσε και αξιώθηκε και αυτός της ειρήνης Θεού, πού βγήκε από τον Πανάγιο Τάφο. Και ο πρώην άπιστος Θωμάς γέματος από χαρά και αγαλλίαση, ανεφώνησε προς τον Ιησού και είπε: «ο Κύριός μου και ο Θεός μου».
Αλλά, αν ο Θωμάς είδε με τά μάτια του σώματός του, εψηλάφησε με το δάκτυλό του και επίστευσε, για το μέγα γεγονός της Λαμπροφόρου Αναστάσεως του Κυρίου, εμείς οι χριστιανοί, έκτοτε, μπορουμε να δουμε το μέγα τούτο γεγονός με τά μάτια της ψυχής μας, και δια της πίστεως γενόμαστε μέτοχοι αοράτως της ειρήνης του Θεού Πατρός, η οποία ηρεμεί τον άνθρωπο και τον χαριτώνει. «Μακάριοι, λέγει ο Κύριος, οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες».
Η αληθινή ειρήνη, η ειρήνη του Θεού είναι διπλή, ειρήνη του πνεύματος και ειρήνη της καρδιάς. Η πρώτη κέντρο έχει την πίστη στον Αρχηγό και τελειωτή της πίστεώς μας, τον υπερ ημών παθόντα και τριήμερο αναστάντα Ιησού, η δεύτερη κέντρο έχει την υπακοή στον θείο νόμο, στο θέλημα του Θεού Πατρός. Όπου πίστη και αγάπη εκεί βασιλεύει η ποθητή ειρήνη, η ειρήνη του Θεού, όπου όμως κυριαρχεί απιστία και αμαρτία εκεί πόλεμος και μάχη, εκεί ακαταστασία και πάν φαύλον πράγμα.
Αδελφοί μου, πολλοί από εμάς τους Χριστιανούς δεν έχουμε την διπλή αυτή ειρήνη. Οι βιωτικές μέριμνες του κόσμου τούτου, τα πάθη, τα μίση, η κακία, η πλεονεξία, ο εύκολος πλουτισμός, όλα ταύτα ταράσσουν τον ψυχικό μας κόσμο με αποτέλεσμα να κλονίζεται η ψυχική μας ειρήνη και συγχρόνως να δυσπιστούμε, όπως ο Θωμάς.
Δυστυχώς, στον σημερινό άνθρωπο μέσα του δεν βασιλεύει η ειρήνη του Θεού, η οποία περιφρουρεί «τάς καρδίας ημών και νοήματα ημών εν Χριστώ Ιησού» και έτσι ο άνθρωπος, η εικόνα του Θεού, αβασάνιστα πέφτει σε πλάνες και πάθη πού τον απομακρύνουν από τον Άρχοντα της ειρήνης, τον Κύριο της Δόξης Χριστό.
Ας έχουμε, λοιπόν, αδελφοί μου, μέσα μας την ειρήνη του Θεού, «την πάντα νούν υπερέχουσαν» και φωτιζόμενοι από την χάρη του Παναγίου Πνεύματος, ας πούμε και εμείς ως ο Θωμάς το, ο Κύριός μου και ο Θεός μου δόξα σοι.

Ο Μ.Λ.Κ.Α.Π.

Μεγάλη Παρασκευή 2009

Τη Μεγάλη Παρασκευή στον Ιερό Ναό με τα μικρά παιδιά και στην περιφορά των Επιταφίων στην κεντρική πλατεία του νησιού

Εορτή του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημων Σάββα του εν Καλύμνω ασκήσαντος

Με λαμπρότητα και θρησκευτική κατάνυξη γιορτάστηκε και εφέτος η μνήμη του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημων Σάββα.
Βάσει τουο προγράμματος, το οποιο εξέδωσε η Ιερά Μητρόπολη Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας, το εσπέρας του Σαββάτου της Ε΄Κυριακης των Νηστειων έλαβε χωρα ο Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός στην Ιερά Μονή των Αγίων Πάντων Καλύμνου χοροστατουντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ρόδου κ. Κυρίλλου και συγχοροστατούντων των Αγίων Αρχιερέων Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας Παϊσίου και του Θεφιλεστάτου Επισκόπου Αλικαρνασσου κ. Εμμανουήλ με τη συμμετοχή του Ιερου Κλήρου της Νήσου καθώς και των Αρχιμανδριτων π. Εφραίμ, πρωτοσυγκέλλου της Ιερας Μητροπόλεως Σισανίου και Σιατίστης, του π. Προχόρου Βιολάντη, πνευματικου της Ιερας Μητροπόλεως και αδελφου της εν Πάτμω Ιερας Μονης Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, ως και του Γενικου Αρχιερατικου Επιτρόπου της Ιερας Μητροπόλεως Ρόδου π. Ιωάννου Χαλκια.
Τον Θειο Λόγο εκήρυξε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ρόδου κ. Κύριλλος αναφερθείς στον βίο του θαυματουργου Αγίου Σάββα του εν Καλύμνω και την χάρη και ευλογία του προς το φιλόχριστο πλήρωμα της Εκκλησίας.
Οι χοροί των ιεροψαλτων υπό την διεύθυνση του Πρωτοψάλτου κ. Εμμανουήλ Γιαμαίου πλαισιωμένου από τους ιεροψάλτες κ. Αριστοκλη Μαρίνο, Γεώργιο Καραφύλλη, Κωνσταντίνο Μηνέτο, Κωνσταντίνο Σμαλιό, με τις γλυκές μελωδίες τους αποδίδοντας τα τροπάρια, πράγματι συνεκίνησαν τα πλήθη των πιστων που προσήλθαν στη χάρη του, για να ανάψουν το κερί της ευλαβίας τους και να παρακαλέσουν τον θαυματουργό Άγιο να έλθη αρωγός στις παντοίες ανάγκες τους.
Στη συνέχεια έγινε το απόδειπνο και εψάλησαν οι χαιρετισμοί του Αγίου προ της Αγίας Λάρνακός του υπό του Μητροπολίτου μας κ. Παϊσίου.
Ακολούθησε ανάγνωση ο βίος του Αγίου υπό του Διακόνου Γεωργίου, ο Όρθρος και Νυκτερινή Θεία Λειτουργία, στην οποία χοροστάτησε ο Μητροπολίτης μας στο κατάμεστο από πιστούς στο Καθολικό της Μονης, όπου με κατάνυξη πολλοί συμμετειχαν και μετέλαβαν των αχράντων Μυστηρίων.
Την νυκτερινή Θεία Λειτουργία τέλεσαν ο Αρχιμανδρίτης π. Πρόχορος, ο π. Αυγουστίνος, ο πνευματικός της Ιερας Μονης, ο π. Παντελεήμων Γιαννικουρής και ο Διάκονος Νικόλαος. Έψαλαν κατανυκτικά ο Ιεροψάλτης της Ιερας Μονης κ. Αριστοκλης Μαρίνος, ο κ. Μικές Κουλιας και η Μοναχή Σαββίνα.
Την πρωΐα τελέστηκε τρισαρχιερατική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Σεβ. Μητροπολίτου Ρόδου κ. Κυρίλλου και συλλειτουργούντων των Αρχιερέων Λέρου, Καλύμνου Παϊσίου, του Επισκόπου Αλικαρνασσου κ. Εμμανουήλ, του Αρχιμανδρίτου π. Εφραίμ Τριανταφυλλόπουλου, του Αρχιερατικου Επιτρόπου της Ι. Μ. Ρόδου π. Ιωάννου Χαλκια και των Διακόνων Ιωαννικίου και Γωργίου. Τους χορούς των ψαλτων επλαισίωσαν ο Πρωτοψάλτης κ. Εμμανουήλ Γιαμαιος, ο κ. Μιχαήλ Ζαΐρης,καθηγητής, ο κ. Αριστοκλης Μαρίνος και άλλοι ιεροψάλτες.
Τον Θειο Λόγο εκήρυξε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αλικαρνασσου κ. Εμμανουήλ.
Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας έγινε η περιφορά της θαυματουργου Εικόνος του Αγίου εντός του Ναου και ευλογήθη το Κόλλυβο του Αγίου υπό του προεξάρχοντος της Θείας Λειτουργίας Μητροπολίτου Ρόδου.
Την Εορτή του Αγίου ετίμησαν με την παρουσία τους ο Δήμαρχος Καλυμνίων κ. Γεώργιος Ρουσσος, ο αντιδήμαρχος κ. Φίλιππος Χριστοδούλου, ο πρώην Δήμαρχος κ. Δημήτριος Διακομιχάλης, ο Δημοτικός σύμβουλος κ. Ιωάννης Γαλουζης και αρκετά μέλη του Δημοτικου Συμβουλίου, ο εκπρόσωπος της Επάρχου κ. Κωνσταντίνος Σταυλας και οι Νομαρχιακοί σύμβουλοι Πόπη Μαύρου και Δημήτριος Μαραγκός.
Μετά τη Θεία Λειτουργία οι κυρίες και δεσποινίδες της Τράπεζας της Αγάπης της Ιερας Μητροπόλεως προσέφεραν στους προσκυνητές στη μεγάλη αίθουσα της Μονης (Πατριάρχου Βαρθολομαίου) γλυκίσματα και αναψυκτικά με περίσσεια καλύμνικη αγάπη.
Τόσο ο Εσπερινός όσο και η Θεία Λειτουργία μετεδόθη με τη φροντίδα και την επιμέλλεια του κ. Νικολάου Μαμάκα από το Ραδιοφωνικό Σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος και από τον τοπικό Αλήθεια.
Ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε δια προσλαλιας του τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ρόδου κ. Κύριλλο για την συμμετοχή του στην εορτή του εφόρου και προστάτου του Νησιου των σφουγγαράδων, Αγίου Σάββα, καθώς και τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνων και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο δια την ευλογία του να μεταδοθη δια του Ραδιοφωνικου Σταθμου της Εκκλησίας της Ελλάδος ο Πανηγυρικός Εσπερινός και να ακουστη στα πέρατα της οικουμένης.
Συγκινητικά τα τηλεφωνήματα που έλαβε η Ιερά Μητρόπολη από αποδήμους Καλυμνίους Αμερικης, Αυστραλίας και μάλιστα από ψαράδες που ψάρευαν στα καταγάλανα νερά του Αιγαίου και στα διεθνη ύδατα.

Και ο Άγιος Σάββας, ο προστάτης των Καλυμνίων έκανε το θαυμα του, όπως καταγράφει η εφημερίδα «Αργώ της Καλύμνου» στην ιστοσελίδα της : 06.04.2009 Ελεύθεροι οι Καλύμνιοι ψαράδες με παρέμβαση του κ. Βαληνάκη
Αθηναϊκό τηλεοπτικό κανάλι μετέδωσε την είδηση, το Σάββατο βράδυ 4.4.09, ότι η ακτοφυλακή της Συρίας συνέλαβε δύο ελληνικά πλοία για παράνομη αλιεία στα χωρικά της ύδατα και ότι τα πληρώματα των πλοίων κρατήθηκαν για ανακρίσεις. Σήμερα, Δευτέρα 6.5.09, μας τηλεφώνησαν από την Αθήνα, από εγκυρότατη πηγή, ότι τα πλοία ήταν καλύμνικα.
Οι πληροφορίες μιλάνε για δύο ξιφιάδικα που ψάρευαν 13 μίλια ανοικτά από τις ακτές της Συρίας, το μεσημέρι του Σαββάτου της 4.4.09, και η ακτοφυλακή τα συνέλαβε με την κατηγορία ότι ήταν σε απόσταση μικρότερη των 12 μιλίων, όπως προβλέπει ο νόμος. Αποτέλεσμα, τα πληρώματα οδηγήθηκαν στη Βηρυτό για ανακρίσεις.
Στην αρχή οι καπετάνιοι-ιδιοκτήτες το πήραν ελαφρώς στα αψήφιστα ή προσπαθούσαν να ξεμπερδέψουν χωρίς να γίνει γνωστή στην Κάλυμνο η περιπέτειά τους. Οταν όμως είδαν ότι είχαν μπλέξει άσχημα και ο ορίζοντας άρχισε να σκοτεινιάζει, ζήτησαν κατεπειγόντως βοήθεια, μέσω… Καλύμνου από το Υπουργείο Εξωτερικών. Ο υφυπουργός κ. Γιάννης Βαληνάκης πάτησε αμέσως «συναγερμό» στο ΥΠΕΞ και έγιναν τα αναγκαία (και αποτελεσματικά) τηλεφωνήματα στη Βηρυτό, στον εκεί πρέσβη της Χώρας μας. Δόθηκαν οι «διευκρινίσεις» στις Συριακές αρχές, διαπιστώθηκε από ότι… ότι οι Καλύμνιοι ξιφιάδες ψάρευαν έξω από 13 μίλια, και έτσι σταμάτησε κάθε δίωξη. Το πρωί αμέσως, Κυριακής 5.4.06 (ημέρα της εορτής του Αγίου Σάββα), αφέθηκαν ελεύθεροι οι Καλύμνιοι ψαράδες και έφυγαν με τα πλοία τους αλλά και με τα αλιεύματά τους. Καμία κατάσχεση, κανένα πρόστιμο…
Συμπληρωματικές πληροφορίες μιλάνε και για ένα μικρό θρίλερ τηλεφωνημάτων από τους κρατούμενους στη Βηρυτό, το Σάββατο βράδυ, καθώς η τηλεφωνική σύνδεση Βηρυτός-Κάλυμνος δεν μπορούσε να προωθηθεί μέχρι τον κ. Βαληνάκη λόγω της δύσκολης ημέρας και ώρας (Σάββατο βράδυ!). Τελικά, με τη χρήση «άλλου» κινητού τηλεφώνου ανακαλύφθηκε ο κ. Βαληνάκης, ενημερώθηκε και η περιπέτεια έληξε μέσα στο ίδιο το βράδυ.
Τα ονόματα δεν δημοσιεύονται, κατά την επιθυμία των ψαράδων και η φωτο δείχνει απλώς την ιχθυόσκαλα Καλύμνου. (ΣΝΤ)

Την μεσημβρία η Ιερά Μονή παρέθεσε γευμα στους Αρχιερεις, σε κληρικούς που συμμετειχαν στην Θεία Λειτουργία και σε πιστούς.
Το εσπέρας της Ε΄Κυριακης των Νηστειων έγινε ο τελευταιος Κατανυκτικός Εσπερινός χοροστατουντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας, μετά το πέρας του οποίου ωμίλησε ο Πρωτοσύγκελλος της Ιερας Μητροπόλεως Σισανίου και Σιατίστης π. Εφραίμ Τριανταφυλλόπουλος με θέμα την Εξομολόγηση και την Μετάνοια.

Δ.Γ.Θ.

Δ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ 29 ΜΑΡΤΙΟΥ 2009

του Σεβ. Μητροπολίου Λέρου Καλύμνου και Αστυπαλαίας κ.κ. Παϊσίου




Τετάρτη Κυριακή των Νηστειών και η ευαγγελική περικοπή πού ακούσαμε σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί, μας καταγράφει την δυστυχία ενός πατέρα, ενός πατέρα που έβλεπε το παιδί του από μικρή ηλικία να βασανίζεται από το ακάθαρτο και πονηρό πνεύμα.
Πονούσε πολύ ο δυστυχής πατέρας, πονούσε, όμως, πιο πολύ η πατρική καρδιά του όταν έβλεπε το παιδί του να κυλιέται κάτω στην γή, να σπαράσσει, να αφρίζει και να τρίζει τα δόντια του και να ξηραίνεται: «Οπου αν αυτόν καταλάβη, ρήσει αυτόν και αφρίζει και τρίζει τους οδόντας του και ξηραίνεται».
Ο δυστυχής πατέρας παντού τρέχει, προκειμένου το παιδί του να απαλλαγή από το μεγάλο κακό, μα τίποτε δεν του δίδει την μεγάλη χαρά. Στην απελπισία του πλησιάζει τους μαθητές του Κυρίου και τους παρακαλεί, τους ικετεύει να τον βοηθήσουν. Αυτοί όμως δέν μπόρεσαν να θεραπεύσουν το ταλαίπωρο παιδί. Το πονηρό, μιαρό και ακάθαρτο πνεύμα είχε βαθιά ριζώσει μέσα του και ως εκ τούτου απαιτείται δύναμις ισχυρή για την θεραπεία.
Και ώ! του θαύματος, η παρουσία του Μεγάλου Ιατρού της ψυχής και του σώματος, του Θεανθρώπου Ιησού είναι καταλυτική για τον δυστυχισμένο πατέρα. Με δάκρυα στα μάτια και γονατιστός παρακαλεί θερμώς και ικετεύει τον Κύριο της Δόξης, του ελέους και της ευσπλαχνίας να τον βοηθήσει, και να θεραπεύσει το παιδί του: «Εἰ τι δύνασαι, βοήθησον ημίν, σπλαχνισθείς έφ’ ημάς».
Καθώς φαίνεται, ο δυστυχισμένος πατέρας δεν πίστευε στον Θεό, δεν πίστευε ότι θα μπορούσε ο Κύριος, «ο ετάζων καρδίας και νεφρούς και τά βάθη των ανθρώπων γινώσκων», να απαλλάξει το παιδί του από τις συνεχείς ενέργειες του διαβόλου και των αγγέλων αυτού. Στην μεγάλη του όμως απελπισία και στον πατρικό πόνο του πλησίασε τον Μέγα Ιατρό της ψυχής και του σώματος. Και ο Κύριος τον ερωτά: «πόσος χρόνος εστί, ως τούτο γέγονεν αυτώ;», όχι γιατί ο Παντογνώστης Κύριος αγνοούσε τον χρόνο της αρρώστιας του νέου, αλλά ήθελε να διδάξει ότι, η κατάσταση της υγείας του είχε σαν αιτία και αρχή την απιστία του πατέρα και μάλιστα την αμέλεια διά την ηθική μόρφωση του παιδιού του.
Αδελφοί μου, η αμέλεια του πατέρα για την ηθική μόρφωση του παιδιού και η κακή ανατροφή είχαν σαν αποτέλεσμα την δυστυχία του νέου εκείνου, πού από μικρή ηλικία τον βασάνιζε ο δαίμονας.
Μήπως όμως και σήμερα πολλοί γονείς δεν αμελούν για την χριστιανική ανατροφή των παιδιών τους; Μήπως και σήμερα πολλοί γονείς δεν εγκαταλείπουν τα παιδιά τους τήδε κακείσε; Μήπως και σήμερα πολλοί γονείς ούτε καν ενδιαφέρονται να μορφώσουν ηθικά τα παιδιά τους και να τα διαπαιδαγωγήσουν στα νάματα της Ἑλληνο-Ορθοδόξης πίστης;
Δεν αρνούμαι, αγαπητοί μου ότι η ανατροφή των παιδιών ηταν και είναι δύσκολο έργο και τούτο γιατί επιδρούν πολλοί παράγοντες: η κληρονομικότητα, το περιβάλλον, η μη αρμονική συμβίωση των γονέων, και μάλιστα, σήμερα οι σύγχρονες θεωρίες, του δήθεν πεπολιτισμένου κόσμου, κάθε άλλο παρά βοηθούν διά την ελληνοχριστιανική διαπαιδαγώγηση της νεολαίας.
Αγαπητοί μου, «οι γονείς», λέγει ο Απόστολος Παύλος, «εκτρέφετε τα τέκνα υμών εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου».
Αγαπητοί μου, γονείς και κηδεμόνες των παιδιῶν, επαγρυπνείτε και προσέχετε μήπως η ματαιότητα του κόσμου τούτου, το ψέμα, το πάθος, η κακία, η φιλαργυρία, η κακή συναναστροφή διαφθείρουν τις εύπλαστες ψυχές των τέκνων σας. Αγρυπνείτε και προσέχετε. Εμπνεύσατε στις ψυχές τους τον φόβο του Θεού και την αγάπη προς το καλό, το ωραίο και το ευγενές.
Η Χριστιανική θρησκεία είναι θρησκεία του αγαθού και καθιστά τους ανθρώπους χρηστούς, φιλοπόνους και σώφρονες. Η καλή ανατροφή των παιδιών είναι η ωραιότερη και ωφελιμότερη πράξη, είναι η υψηλότερη και εθνικότερη εργασία, είναι η μεγαλύτερα επένδυση πού ἐχετε να κἀνετε στην ζωή σας.
Αναθρέψατε, λοιπόν, τα παιδιά σας, αγαπητοί μου γονείς, «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου», κατά τον Απόστολον Παύλον. ΑΜΗΝ .
Ο.Λ.Κ.Α.Π.

Πρόγραμμα εορτής Αγιου Σάββα το Νέου του εν Καλύμνω ασκήσαντος

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
Ι.ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΛΕΡΟΥ ΚΑΛΥΜΝΟΥ ΚΑΙ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΟΡΤΗΣ ΟΣΙΟΥ ΣΑΒΒΑ ΕΝ ΚΑΛΥΜΝΩ

Την Ε΄ Κυριακή των Νηστειών 5 Απριλίου 2009, εορτάζει η τοπική Εκκλησία μας την μνήμη του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών Σάββα του εν Καλύμνω Ασκήσαντος.

Το εσπέρας του Σαββάτου 4 Απριλίου και ώρα 7 μ.μ. θα τελεσθη στην Ιερά Μονή των Αγίων Πάντων, όπου φυλάσσεται το χαριτόβρυτο Σκηνος του Αγίου μας, Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός χοροστατουντος Αρχιερέως, ο οποιος και θα κηρύξη τον Θειον Λόγον.

Μετά το πέρας του Εσπερινού και περί ώρα 10 μ.μ. θα τελεσθη Αγρυπνία (Μικρόν Απόδειπνον, χαιρετισμοί του Αγίου, Μεσονυκτικόν, Όρθρος, Νυκτερινή Θεία Λειτουργία). Θα χοροστατήση ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας κ. Παΐσιος, ώρα 10 μ.μ. – 2 π.μ..

Το πρωΐ της Κυριακης 5 Απριλίου θα τελεσθη Αρχιερατική Θεία Λειτουργία και η λιτάνευσις της Αγίας Εικόνος του Αγίου εντός της Ιερας Μονης. Τον Θειο Λόγο θα κηρύξη ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αλικαρνασσου κ. Εμμανουήλ.

Το απόγευμα της Κυριακης και περί ώρα 6 μ.μ. θα τελεσθη Κατανυκτικός Εσπερινός, θα ψαλη η Παράκλησις του Οσίου Πατρός ημων Σάββα και θα κηρύξη τον Θειο Λόγο ο Πανοσιολογιώτατος Πρωτοσύγκελλος της Ιερας Μητροπόλεως Σισανίου και Σιατίστης κ. Εφραίμ Τριανταφυλλόπουλος.

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως

ΒΙΟΣ ΟΣΙΟΥ ΣΑΒΒΑ ΤΟΥ ΕΝ ΚΑΛΥΜΝΩ
Ο φωτεινός αυτός αστέρας της χορείας των Αγίων , ο Θεοφιλέστατος πατήρ , προστάτης της ευσεβούς νήσου Καλύμνου Σάββας ο νέος, γεννήθηκε το έτος 1862 στην Ηρακλείτσα της περιφέρειας Αβδίμ της Ανατολικής Θράκης, από πτωχούς και απλούς γονείς τον Κωνσταντίνο και τη Σμαραγδή και έλαβε το όνομα Βασίλειος.
Ο Βασίλειος μεγάλωσε έχοντας βαθιά πίστη και μεγάλη ευσέβεια και προσπαθώντας να μιμηθεί την άσκηση των Αγίων της Εκκλησίας μας. Διδάχθηκε τα εγκύκλια γράμματα χωρίς να συνεχίσει περαιτέρω σπουδές και ο πατέρας του αποφάσισε να του ανοίξει ένα μικρό κατάστημα. Στην ηλικία των δώδεκα ετών ο Βασίλειος διαπίστωνε καθημερινά ότι το επάγγελμα που ασκούσε δεν ήταν στα μέτρα του και ποθούσε μια άλλη ζωή ,αυτή της περισυλλογής .
Μέσα του γινόταν μια δύσκολη πάλη , μεγάλες οι πιέσεις της μητέρας του ισχυρή όμως και η έλξη του Θεού,. Ο μικρός Βασίλειος έλαβε πλέον την αμετάκλητη απόφαση να φύγει, εγκαταλείποντας τα εγκόσμια κατευθύνεται στο Περιβόλι της Παναγίας , στην ιερά σκήτη της Αγίας Αννης , όπου ζεί πλέον με προσευχή και εγκράτεια επί 12 έτη και όπου διδάσκεται την Αγιογραφία και τη Βυζαντινή Μουσική.
Έντονη ήταν η επιθυμία του Αγίου να επισκεφθεί τους Αγίους Τόπους και το πραγματοποιεί αφού πρώτα διέρχεται από την γενέτειρά του . Δέος τον καταλαμβάνει καθώς αντικρίζει στον Πανάγιο Τάφο . Ελπίζοντας πάντα στη βοήθεια του Θεού εισέρχεται στην Ι. Μονή Αγ. Γεωργίου Χοτζεβα και γίνεται αδελφός της Μονής., όπου έπειτα από τριετή ενάρετο βίο κείρεται μοναχός το 1890 και αργότερα το 1894 στέλλεται από τον Καθηγούμενο της Μονής Καλλίνικο στην Ιερά σκήτη της Αγίας Αννης του Αγίου Ορους κοντά στον Αρχιμανδρίτη Άνθιμο για να ασκηθεί περισσότερο στην αγιογραφία , επανέρχεται δε το 1897. Το 1902 προχειρίζεται σε Διάκονο και το επόμενο έτος σε πρεσβύτερο , διατελεί έως το 1906 εφημέριος της Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού όπου γνωρίζεται με τον Χρυσόστομο Παπαδόπουλο τον μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος, ο τελευταίος αποφαινόμενος περί του Αγίου Σάββα , πριν ακόμη κοιμηθεί, στον Καλύμνιο φίλο του Γεράσιμο Ζερβό έλεγε : “ Να ξέρεις Γεράσιμε ότι ο πατήρ Σάββας είναι Αγιος άνθρωπος ” .
Το 1907 επανέρχεται στη Μονή Χοτζεβα όπου διάγει βίο ασκητικό με τελεία υποταγή στους ασκητικούς κανόνες .
Το 1916 επιστρέφει οριστικά στην Ελλάδα , μετέβει στην νήσο Πάτμο όπου διαμένει 2 χρόνια και ανιστορεί δύο εικόνες στο Καθολικό της Μονής, κατόπιν βρίσκεται στην Αθήνα όπου πληροφορείται ότι τον αναζητεί ο Πενταπόλεως Νεκτάριος, μεταβαίνει στην Αίγινα όπου διακονεί τον Αγιο έως της μακαρίας κοιμήσεώς του. Γνώρισε την αυστηρή άσκηση του Αγίου Νεκταρίου ,την παροιμιώδη ταπείνωσή του , την απλότητά του .Επι τρείς συνεχείς νύκτες οι αδερφές της Μονής άκουγαν συνομιλίες από τον τάφο του Αγίου , όταν δε πλησίασαν, είδαν εκεί τον Αγιο Σάββα να συνομιλεί με τον Αγιο Νεκτάριο. Ο Αγιος έμεινε έγκλειστος στο κελί του για 40 ημέρες, κατά την τεσσαρακοστή ημέρα εξήλθε κρατώντας μία εικόνα του Αγίου Νεκταρίου την οποία ενεχείρισε στην Ηγουμένη με την εντολή να την τοποθετήσει στο προσκυνητάρι . Στην Αίγινα δεν μπορεί πλέον να μείνει διότι προσέρχεται πολύς κόσμος και αυτό κουράζει τον φιλήσυχο π. Σάββα , μεταβαίνει στην Αθήνα και κατόπιν στην Κάλυμνο όπου μετά από μια περιπλάνηση στις μονές και τα ησυχαστήρια του νησιού καταλήγει στη Μονή των Αγίων Πάντων, εκεί αρχίζει μια έντονη πνευματική ζωή , αγιογραφεί , τελεί τα Θεία μυστήρια και τις ιερές ακολουθίες, εξομολογεί, διδάσκει δια του στόματος και δια του παραδείγματός του και βοηθάει χήρες ορφανά και φτωχούς. Ηταν επιεικής και εύσπλαχνος με τις αμαρτίες των άλλων , δεν ανεχόταν όμως την βλασφημία και την κατάκριση , πολλές φορές δάκρυζε και με πόθο παρακαλούσε για τη μετάνοια των πνευματικών του τέκνων, κατά δε τη Θεία Λειτουργία είχε τέλεια προσήλωση στο συντελούμενο μυστήριο . Αξιώθηκε της ευωδίας του σώματός του εν ζωή , το πέρασμα του ήταν ευώδες , ευωδία η οποία θα εξέλθει και από το μνήμα του μετά την εκταφή του. Χρήματα δεν κρατούσε ποτέ , η ζωή του ήταν μια συνεχής κατάσταση αγίας υπακοής, κατά αυτόν τον τρόπο επλήρωσε τις ημέρες της επίγειας ζωή του, με άκρα περισυλλογή και ιερά κατάνυξη, όταν ο επιθανάτιος ρόγχος τον κατέλαβε λίγο πρίν το τέλος ανέλαβε δυνάμεις και άρχισε να χειροκροτεί ενώ οι τελευταία φράση του ήταν « Ο Κύριος , ο Κύριος , ο Κύριος , ο Κύριος , ο Κύριος , ο Κύριος», ήταν η βεβαίωση της Θείας μεταφυσικής του πορείας.
Μετά 10ετη έγινε η ανακομιδή των αγίων και χαριτοβρύτων λειψάνων του την 7η Απριλίου 1957 προεξάρχοντος του Μητροπολίτου Λέρου Καλύμνου & Αστυπαλαίας κκ.Ισιδώρου , ενώπιον πλήθους λαού , τότε ένα πυκνό νέφος θείας ευωδίας κάλυψε ολόκληρη την περιοχή και το νέο για το θεικό σημείο έκανε αμέσως το γύρω του νησιού . Το λείψανο του Αγίου μεταφέρθηκε σε λάρνακα στο παρεκκλήσιο του Αγ. Σάββα του Ηγιασμένου , αργότερα κατόπιν ενεργειών του τότε Μητροπολίτου πρ. Λέρου Καλύμνου & Αστυπαλαίας κ.κ.Νεκταρίου έγινε και η επίσημη Αγιοποίηση του πατρός Σάββα δια Πατριαρχικής Συνοδικής Πράξεως της 19ης Φεβ 1992 .
Το 2001 το θαυματουργό Λείψανο του Αγίου μεταφέρθηκε στον νέο μεγαλόπρεπο ιερό ναό που οικοδομήθηκε , με τη βοήθεια του Καλυμνιακού λαού και όλων εκείνων οι οποίοι ευεργετήθηκαν από τον Αγιο μέσα από το πλήθος των θαυμάτων τα οποία συνεχώς αναφέρονται στη Μονή .
Ετσι έζησε και πολιτεύθηκε ο Αγιος Σάββας ο νέος , περί του οποίου οι συνασκητές του στην έρημο του Ιορδάνου έλεγαν σε Καλυμνιές γυναίκες « Α! τυχερές γυναίκες είσθε εσείς , γιατί τον Αγιο της εποχής μας έχετε».


Γόνος γέγονας Γάνου και χώρας
Μέγα καύχημα νήσου Καλύμνου
παμμακάριστε Σάββα, πατήρ ημών
και γαρ οδόν διελθών της ασκήσεως
του ακροτάτου τέλους επέτυχες.
Διό πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ
σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΙΑ ΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ Χρήστου Δερμοσονιάδη (Δικαστή)

Όταν ο Πιλάτος βεβαιώθηκε για την αθωότητα του Χριστού και θέλησε να τον απολύσει τότε οι Ιουδαίοι φώναξαν: "Ημείς νόμον έχομεν και κατά τον νόμον ημών οφείλει αποθανείν, ότι Θεού υιόν εαυτόν εποίησε." (Ιωάν.10'7). Αυτή είναι και η σημερινή θέση των Εβραίων.
Ισχυρίζονται ότι ο Χριστός παρέβη πράγματι το Μωσαϊκό Νόμο και δίκαια κατεδικάσθη σε θάνατο. Είναι δυνατόν όμως η ανθρώπινη Δικαιοσύνη να έφθασε σε τέτοια αντίθεση προς τη Θεία Δικαιοσύνη ώστε να καταδικάσει σε θάνατο τον ίδιο το Θεό και εν ονόματι του Νόμου να θανατώσει το Δημιουργό; Το βασικό λοιπόν ερώτημα είναι αν η δίκη του Χριστού ήτανε μία δίκαιη δίκη, κατά το ανθρώπινο μέτρο, αν δηλαδή έγινε σύμφωνα με το νόμο και τη δικονομία.
Η δικαιοσύνη την εποχή του Χριστού βρισκόταν σε αρκετά ψηλό επίπεδο. Το Ρωμαϊκό Δίκαιο σε λίγα θέματα υστερούσε από το σημερινό ευρωπαϊκό δίκαιο και το εβραϊκό ήτανε ιεροκρατικό και στηριζόταν στο Μωσαϊκό Νόμο.
Τα εβραϊκά δικαστήρια ήτανε πολυμελή. Ανώτατο Δικαστήριο ήταν το Μέγα Συνέδριο που είχε και άλλες εξουσίες. Εδρευε στην Ιερουσαλήμ, απετελείτο από 120 μέλη με πρόεδρο τον Αρχιερέα και είχε στη διαταγή του στρατιωτική δύναμη, την κουστωδία.
Οι θανατικές καταδίκες των εβραϊκών δικαστηρίων έπρεπε να επικυρωθούν από τη Ρωμαϊκή εξουσία όπως αναφέρεται στο βιβλίο "Η δίκη του Ιησού" του θεολόγου Δημήτριου Καππαή.
Η θανατική ποινή προβλεπόταν για αρκετά αδικήματα αλλά σύμφωνα με τις αντιλήψεις του λαού σπανίως επιβαλλόταν. Η εκτέλεση γινόταν με διάφορους τρόπους, από τους οποίους πιο βασανιστικός και εξευτελιστικός ήταν ο θάνατος επί του σταυρού, ο οποίος συνηθίζετο από τα Ρωμαϊκά δικαστήρια, τα οποία δεν είχαν ενδοιασμούς στην επιβολή θανατικής καταδίκης.
Κατά την εβραϊκή δικονομία η προανάκριση ήταν άγνωστη και δεν υπήρχε δημόσιος κατήγορος. Η απόφαση δεν μπορούσε να στηριχθεί στην παραδοχή του κατηγορουμένου αλλά μόνο στις μαρτυρίες.
Η δίκη διεξαγόταν μέρα, με ανοικτές τις πόρτες, ενώπιον του λαού. Ξεκινούσε με τους μάρτυρες υπερασπίσεως και ακολουθούσαν δύο τουλάχιστον μάρτυρες κατηγορίας, που έπρεπε να δώσουν σαφή και πανόμοια μαρτυρία, κρατώντας το δεξί τους χέρι πάνω στο κεφάλι του κατηγορουμένου και σε περίπτωση θανατικής καταδίκης έπρεπε να συμμετέχουν στην εκτέλεση και να ρίξουν τις πρώτες πέτρες, εάν η θανάτωση θα γινόταν με λιθοβολισμό.
Ο Κατηγορούμενος εθεωρείτο αθώος μέχρι την τελική του καταδίκη, εδικαιούτο να μιλήσει, να φέρει μάρτυρες και να τύχει καλής μεταχείρισης.
Κατά τη γνώμη των συγγραφέων δεν ετηρούντο πρακτικά αλλά η ίδια η καταδίκη εκδιδόταν με γραπτό διάταγμα. (Κοντογόνη: Εβραϊκή Αρχαιολογία, Β'4). Πάντως διάταγμα καταδίκης του Χριστού δεν έχει βρεθεί.
Οι Δικαστές έπρεπε να είναι αμερόληπτοι, δίκαιοι και μερικοί απ' αυτούς να υπερασπίζουν τον κατηγορούμενο. Σε περίπτωση θανατικής καταδίκης ανεβάλλετο η τελική απόφαση για τη μεθεπόμενη μέρα και εάν επικυρωνόταν η θανατική καταδίκη η εκτέλεση έπρεπε να γίνει την άλλη μέρα και όχι αυθημερόν. Από την έναρξη της ακροάσεως μέχρι την εκτέλεση χρειαζόταν τουλάχιστον 4 μέρες.
Στον τόπο της εκτέλεσης συνόδευε τον κατηγορούμενο έφιππος δικαστής, που καλούσε το λαό να αναφέρει αμέσως στο Δικαστήριο, το οποίο συνεδρίαζε εκείνη την ώρα, οτιδήποτε ελαφρυντικό για τον κατηγορούμενο και τότε σταματούσε αμέσως η εκτέλεση.
Αυτά για τη Δικαιοσύνη στο Ισραήλ.
Πρέπει όμως να αναφερθεί ότι στα χρόνια της ρωμαϊκής υποτέλειας υπήρχε μεγάλη φαυλότητα και ηθικός ξεπεσμός, με αποτέλεσμα οι άρχοντες να είναι πρόσωπα φαύλα, που εξασφάλιζαν τη θέση τους δωροδοκώντας τους Ρωμαίους ηγεμόνες. Οι Δικαστές δεν είχαν πλέον την εντιμότητα και την ανθρωπιά που είχαν οι προκάτοχοι τους. Ολόκληρο το έθνος βρισκόταν σε ξεπεσμό και αθλιότητα.
Μετά την ανάσταση του Λαζάρου πολλοί Ιουδαίου πίστεψαν στον Χριστό. "Συνήγαγον ουν οι αρχιερείς και οι Φαρισσαίοι συνέδριον και έλεγον. Τι ποιούμεν, ότι ούτος ο άνθρωπος πολλά σημεία ποιεί; …. Εις δε τις εξ αυτών Καϊάφας, αρχιερεύς ων του ενιαυτού εκείνου, είπεν αυτοίς …. ότι συμφέρει ημίν ίνα εις άνθρωπος αποθάνη υπέρ του λαού και μη όλον το έθνος απόληται." (Ιω. ΙΑ'48-50)
"Εβουλεύσαντο δε οι αρχιερείς ίνα και τον Λάζαρον αποκτείνωσιν, ότι πολλοί δι' αυτόν υπήγον των Ιουδαίων και επίστευον εις τον Ιησούν." (Ιω. ΙΒ'10)
Και η στρατιωτική κουστωδία, μαζί με ένοπλους υπηρέτες, όταν συνέλαβε τον Ιησούν δεν τον έφερε στο δικαστήριο αλλά στον πεθερό του αρχιερέα, τον ΄Αννα, που υπηρέτησε στο παρελθόν σαν αρχιερέας.
Και ο Αννας, χωρίς να έχει καμιά εξουσία άρχισε ανάκριση για να βρει αιτία εναντίον του συλληφθέντος. Κι ο Χριστός απαντά. "Επερώτησον τους ακηκοότας" "εν κρυπτώ ελάλησα ουδέν". (Ιω. ΙΗ',20).
Η απάντηση δεν άρεσε και ένας υπηρέτης ερράπισε τον Ιησούν λέγοντας "ούτως αποκρίνη τω αρχιερεί;" Σε λίγη ώρα οδήγησαν τον Χριστό στο σπίτι του αρχιερέα Καϊάφα και μέχρις ότου μαζευτούν τα μέλη του Μεγάλου Συνεδρίου οι υπηρέτες έδερναν, έβριζαν και κορόιδευαν τον Χριστό. Το εβραϊκό δίκαιο απαγόρευε την ανάκριση και την κακοποίηση του κατηγορουμένου. (Mishna, Sotah 1,4).
Και άρχισε η συνεδρίαση του Ανωτάτου Εβραϊκού Δικαστηρίου με άλλες τρεις δικονομικές παραβάσεις.
Το Μέγα Συνέδριο συνεδρίασε στο σπίτι του αρχιερέα και όχι στο κτίριο του Δικαστηρίου και συνεδρίασε νύκτα, πράγμα απαγορευμένο (Mishna, Sanhedrin IV,1), χωρίς να προϋπάρχει σαφής κατηγορία από δύο τουλάχιστον μάρτυρες, όπως απαιτούσε η δικονομία.
Μετά την έναρξη της δίκης βρέθηκαν δύο ψευδομάρτυρες που διαστρέβλωσαν το λόγο του Κυρίου "λύσατε τον ναόν τούτον και εν τρισίν ημέρας εγερώ αυτόν" (Ιω. Β'19), που οπωσδήποτε ελέχθηκε για την Ανάσταση του ιδίου και όχι για το ναό του Σολομώντος.
Οι μαρτυρίες όμως δεν ταίριαζαν μεταξύ τους, παρά το γεγονός ότι δόθηκαν αντικανονικά με την ταυτόχρονη παρουσία και των δύο μαρτύρων. Επρεπε λοιπόν να καταδικαστούν σε θάνατο οι ψευδομάρτυρες σύμφωνα με το Δευτερονόμιον (ΙΘ' 18-21). "και ιδού μάρτυς άδικος εμαρτύρησεν άδικα, αντέστη κατά του αδελφού αυτού, και ποιήσετε αυτώ ον τρόπον πονηρεύσατο ποιήσαι κατά του αδελφού αυτού …. Και οι επίλοιποι ακούσαντες φοβηθήσονται …."
Το Συνέδριο αποφάσισε ότι δε μπορεί να στηριχθεί σ' αυτούς τους μάρτυρες και ο Πρόεδρος του, ο αρχιερέας Καϊάφας, ερώτησε το Χριστό "συ ει ο Χριστός ο υιός του Θεού; λέγει αυτώ ο Ιησούς. Συ είπας …. Τότε ο αρχιερεύς διέρρηξε τα ιμάτια αυτού λέγων ότι εβλασφήμησε. Τι έτι χρείαν έχομεν μαρτύρων;" (Ματθαίου ΚΣΤ' 63).
Η ομολογία του κατηγορούμενου, αν τέτοια θεωρηθεί η απάντησή Του, δεν αποτελούσε κατά το Μωσαϊκό Νόμο απόδειξη. Χρειαζόταν μάρτυρες "επί στόματος δύο μαρτύρων και επί στόματος τριών μαρτύρων στήσεται παν ρήμα" (Δευτερονόμιον ΙΘ'15).
Δεν υπήρξε καθόλου υπεράσπιση, που εθεωρείτο απαραίτητο μέρος της δικαστικής διαδικασίας. (Sanhedrin IV,5). Την υπεράσπιση την ανελάμβανε ένας τουλάχιστον από τους δικαστές για να μην μείνει κανένας κατηγορούμενος ανυπεράσπιστος.
Ο αρχιερέας "διέρρηξε τα ιμάτια του" πράγμα που απαγορεύει ο Μωσαϊκός νόμος στους ιερείς (Λευϊτικόν 6, ΚΑ'10).
Και τα μέλη του Συνεδρίου απεκρίθησαν "ένοχος θανάτου εστί" (Ματθαίου ΚΣΤ'67).
Η ψηφοφορία έγινε ταυτόχρονα, ενώ έπρεπε να γίνει με τη σειρά, από το νεότερο δικαστή προς τους παλαιότερους για να μην επηρεαστούν μεταξύ τους.
Μετά την καταδίκη άρχισαν άλλα έκτροπα "και ήρξαντο τινές εμπτύειν αυτώ και περικαλύπτειν το πρόσωπον αυτού και κολαφίζειν αυτόν και λέγειν αυτώ προφήτευσον ημίν τις εστίν ο παίσας σε. Και οι υπηρέται ραπίσμασιν αυτόν έβαλον" (Μάρκον ΙΔ' 65).
Για να τηρήσουν οι αρχιερείς και οι Φαρισσαίοι τα προσχήματα περίμεναν να ξημερώσει και συνεδρίασαν πάλιν για να επικυρώσουν την καταδίκη στο κτίριο του Μεγάλου Συνεδρίου, δίπλα στα τείχη της Ιερουσαλήμ. "Και ευθέως επί το πρωϊ συμβούλιον ποιήσαντες οι αρχιερείς μετά των πρεσβυτέρων και γραμματέων και όλον το συνέδριον, δήσαντες τον Ιησούν απήνεγκαν και παρέδωκαν τω Πιλάτω" (Μάρκον ΙΕ',1).
Ο Χριστός συνελήφθη την Πέμπτη το βράδυ και η επίσημη δίκη διεξήχθηκε, ολοκληρώθηκε και εκτελέστηκε η θανατική ποινή μέσα στην ίδια μέρα, την Παρασκευή, κατά παράβαση των κανόνων (Sanhedrin IV,I), ενώ έπρεπε να περάσουν 4 τουλάχιστον μέρες.
Γράφεται στην Ακολουθία των Αγίων Παθών πριν από το 12ο Ευαγγέλιο ότι: "Ηδη βάπτεται κάλαμος αποφάσεως παρά κριτών αδίκων και Ιησούς δικάζεται και κατακρίνεται Σταυρώ. Και πάσχει η κτίσις εν Σταυρώ καθορώσα τον Κύριον. Αλλ' ο φύσει σώματος δι' εμέ πάσχων, Αγαθέ, Κύριε, δόξα σοι."
Κατά το Μωσαϊκό Νόμο η Θεοποίηση ανθρώπου αποτελούσε βλασφημία και αδίκημα. Ο κατηγορούμενος όμως εδικαιούτο υπεράσπιση.
Ο Χριστός έκανε αναρίθμητα θαύματα μπροστά στο λαό. Και οι ίδιοι οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ τον υποδέχτηκαν μερικές μέρες πριν από τη δίκη ψάλλοντας "Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο Βασιλεύς του Ισραήλ." (Ιω.ΙΒ'13).
Εξ άλλου η ανθρωπότητα περίμενε το Σωτήρα, "την προσδοκία των εθνών", "τον καθολικό διδάσκαλο" του Σωκράτη, το "Λόγο" του Πλάτωνα, τον "Άγνωστο Θεό" των Αθηναίων, τον "νέο Θεό" των 3 μάγων, τον "Άγιο" του Κομφούκιου και τον αναμενόμενο από όλους τους Προφήτες του Ισραήλ "Μεσσία".
Οι μορφωμένοι εβραίοι γνώριζαν καλά όλες τις προφητείες, που συνέκλιναν και συμφωνούσαν ότι ο κατηγορούμενος Ιησούς ήταν ο ίδιος ο Μεσσίας - Χριστός όπως αναφέρεται και στο βιβλίο του Ιώσηπου Contra Apionem Lib. II 17.
Η ζωή, η διδασκαλία Του και τα απειράριθμα θαύματα Του δεν χωρούσαν καμιά αμφιβολία. Το Μεγάλο Συνέδριο όμως απαξιεί να μελετήσει το θέμα και να εξετάσει μήπως ενώπιον του αντί Θεοποίηση ανθρώπου έχει ενανθρώπιση Θεού. Μάλλον δεν απαξιεί, αλλά σε γνώση του καταδικάζει το Μεσσία, εφ' όσον ο αρχιερέας είχε πει μετά την ανάσταση του Λαζάρου "ούτος ο άνθρωπος πολλά σημεία ποιεί …", όπως αναφέρεται και στο βιβλίο "Η δίκη του Ιησού" του εισαγγελέα Χρήστου Τραπεζούντιου.
Πρεσβύτεροι και Αρχιερείς κατεδίκασαν σε θάνατο το Θεό τους και δέσμιο τον οδηγούν στον ρωμαίο Πιλάτο για να επικυρώσει τη θανατική καταδίκη.
Μια νέα δίκη, Ρωμαϊκή, ξεκινά.
Ήτανε πρωϊ της Παρασκευής, της προηγούμενης μέρας του εβραϊκού Πάσχα, που έφεραν οι εβραίοι τον Ιησούν έξω από το Πραιτώριο. Οι εβραίοι δεν ήθελαν να μπουν στην κατοικία ειδωλολάτρη για να μη μολυνθούν πριν από το Πάσχα και στην επιμονή τους ο ρωμαίος ηγεμόνας διέταξε και τοποθέτησαν στο λιθόστρωτο μπροστά από το Πραιτώριο τη δικαστική του έδρα για να δικάσει εκεί τον κατηγορούμενο.
Κατά το τυπολατρικό ρωμαϊκό δίκαιο η δικαστική εξουσία ήταν απόλυτα συνδεδεμένη με την έδρα, την τήβεννο και τη σφραγίδα του δικαστή παρά με το άτομο του.
Με την έναρξη της δίκης παρατηρείται η πρώτη δικονομική παράβαση. Ο κατηγορούμενος ήτανε δέσμιος κατά τη διάρκεια της δίκης ενώ έπρεπε να θεωρείται ο κατηγορούμενος αθώος μέχρι την καταδίκη. Και αρχίζει η δίκη με την ερώτηση του Πιλάτου: "τίνα κατηγορίαν φέρετε κατά του ανθρώπου τούτου;"
Έπρεπε λοιπόν οι εβραίοι να κατηγορήσουν τον Ιησούν. Αλλά κατηγορία για βλασφημία δε θα ενδιέφερε τον ρωμαίο ηγεμόνα. Ούτε θα επέφερε θανατική καταδίκη. Ο αρχιερέας Καϊάφας διετύπωσε ενώπιον του λαού νέα, εντελώς ψευδή, κατηγορία λέγοντας "τούτον εύρομεν διαστρέφοντα το έθνος και κωλύοντα Καίσαρι φόρους διδόναι, λέγοντα εαυτόν Χριστόν Βασιλέα είναι". (Λουκά ΚΓ',2)
Η απάντηση του Καϊάφα ήτανε εντελώς ψευδής γιατί το Μέγα Συνέδριο καταδίκασε τον Ιησούν με άλλη κατηγορία, την βλασφημία.
Ήτανε ψέμα όμως και το περιεχόμενό της, γιατί ο Χριστός είχε δώσει διαφορετική απάντηση στους μαθητές των Φαρισαίων, όταν τον ρώτησαν για τη ρωμαϊκή φορολογία "απόδοτε ουν τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ" (Ματθ. ΚΒ',21)
Έπρεπε βάσει του Ρωμαϊκού Δικαίου να γίνει γραπτή αίτηση για εισαγωγή σε δίκη.
Έπρεπε να αναφερθεί το όνομα και τα στοιχεία του κατηγορούμενου και να διατυπωθεί ακριβώς η κατηγορία.
Έπρεπε να συνταχθεί πρωτόκολλη κατηγορίας.
Επρεπε να καθοριστεί η μέρα της δίκης και να κληθούν και να ακουστούν, εκείνη τη μέρα, οι μάρτυρες. (Δημαρά: Ιστορία Ρωμαϊκού Δικαίου, Β 132).
Εάν όμως θεωρηθεί ότι δεν επρόκειτο για πρωτόδικη υπόθεση αλλά για επικύρωση της θανατικής καταδίκης του εβραϊκού δικαστηρίου τότε η εισαγωγή στη δίκη έπρεπε να γίνει με καταχώριση γραπτής αίτησης μαζί με την πρωτόδικη απόφαση.
Ο Πιλάτος δεν έκανε τίποτε απ' αυτά. Κατέβη από την έδρα του, πράγμα που κατά το Ρωμαϊκό Δίκαιο σήμαινε ότι δεν έχει πλέον δικαστική εξουσία, μπήκε στο Πραιτώριο και εκεί συνομίλησε με τον κατηγορούμενο, μακριά από το μαινόμενο πλήθος των εβραίων, ενεργώντας κάποιας μορφής ανάκριση.
"Συ ει ο βασιλεύς των Ιουδαίων;" (Λουκά ΚΓ'3), ρώτησε ο Πιλάτος τον Ιησούν, ο οποίος απεκρίθη "η βασιλεία η εμή ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου …. εγώ …. εις τούτο ελήληθα εις τον κόσμον, ίνα μαρτυρήσω τη αληθεία". (Ιω. ΙΗ', 35 επ.)
Την απάντηση του Ιησού την κατάλαβε ο Πιλάτος. Ο Χριστός ήτανε πνευματικός ηγέτης και όχι κοσμικός άρχοντας. Έκρινε αμέσως ότι δεν ευσταθούσε η κατηγορία και δεν υπήρξε ο Ιησούς ένοχος αντιποίησης εξουσίας.
Ο Πιλάτος επιβεβαίωσε τη θέση του με τη φράση που εξεστόμισε "τι έστιν αλήθεια;" Μια ερώτηση που δεν περίμενε απάντηση γιατί η αλήθεια ήτανε κατ' εκείνον μια φιλοσοφική ουτοπία. Με το πρακτικό ρωμαϊκό πνεύμα που τον χαρακτήριζε ο Πιλάτος βγήκε από το Πραιτώριο και αθώωσε αμέσως τον κατηγορούμενο λέγοντας στους Ιουδαίους "εγώ ουδεμίαν αιτίαν ευρίσκω εν αυτώ". (Ιω. ΙΗ' 38).
Έπρεπε ο Ιησούς να αφεθεί αμέσως ελεύθερος.
Ο όχλος όμως δημιουργούσε μεγάλο θόρυβο μπροστά στο ανάκτορο επιμένοντας στη θανατική καταδίκη. Μέσα από τις φωνές ο Πιλάτος ξεχώρισε ότι ο Ιησούς ήτανε Γαλιλαίος. Και η Γαλιλαία ήταν έξω από τη δικαιοδοσία του Πιλάτου. Η Γαλιλαία είχε άρχοντα, τετράρχη, τον εξηρτημένο βασιλιά Ηρώδη τον Αντύπα.
Ο Πιλάτος λοιπόν παρά το γεγονός ότι είχε αμέσως προηγουμένως αθωώσει τον Ιησούν, επικαλέστηκε την τοπική αρμοδιότητα του Ηρώδη. Και για να απαλλαγεί από κάθε ευθύνη έστειλε τον Ιησούν στον Ηρώδη, που βρισκόταν εκείνες τις μέρες στην Ιερουσαλήμ. (Λουκά ΚΓ' 6-7)
Ο Ιησούς δεν απάντησε σε καμιά από τις ερωτήσεις του Ηρώδη, που αποκεφάλισε τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο.
Ο πανούργος Ηρώδης δεν θέλησε να ξαναβάψει τα χέρια του με άγιο αίμα και απεφάσισε ότι δεν έχει αρμοδιότητα γιατί το αδίκημα του Ιησού και η εβραϊκή καταδίκη του έγιναν έξω από τα δικά του σύνορα της Γαλιλαίας.
Ο Χριστός λοιπόν αθωώθηκε για δεύτερη φορά από τη Ρωμαϊκή εξουσία με την απόφαση του Ηρώδη.
Αντί όμως να αφεθεί ελεύθερος οδηγείται και πάλιν δέσμιος στον Πιλάτο, αφού ο Ηρώδης και οι στρατιώτες του τον εξευτέλισαν και του φόρεσαν βασιλικό μανδύα (Λουκά ΚΓ' 11) πράγματα εντελώς απαράδεκτα με την απαλλαγή του κατηγορούμενου, έστω και για έλλειψη τοπικής αρμοδιότητας.
Ο Πιλάτος βγήκε στον εξώστη του Πραιτωρίου και αθώωσε γι' άλλη μια φορά τον Ιησούν λέγοντας "ιδού εγώ ενώπιον υμών ανακρίνας ουδέν εύρον εν τω ανθρώπω τούτω αίτιον ων κατηγορείτε κατ' αυτού. Αλλ' ουδέ Ηρώδης. Ανέπεμψα γαρ υμάς προς αυτόν. Και ιδού ουδέν άξιον θανάτου εστί πεπραγμένον αυτώ". (Λουκά ΚΓ' 15-16)
Οι Ιουδαίοι φώναζαν περισσότερο και στο δίλημμα του Πιλάτου προστέθηκε και το μήνυμα της γυναίκας του Πρόκλας "μηδέν σοι και τω δικαίω εκείνω. Πολλά γαρ έπαθον σήμερον κατ' όναρ δι' αυτόν" (Ματθαίου ΚΖ'20). Αξίζει να σημειωθεί ότι η Πρόκλα βαφτίστηκε Χριστιανή και εορτάζεται η μνήμη της σαν αγίας στις 27 Οκτωβρίου.
Ο Πιλάτος παρουσίασε το Χριστό και το ληστή Βαρραβά μπροστά στο λαό και ρώτησε ποιόν από τους δύο να απολύση για τη γιορτή του Πάσχα. Και ακούγονταν ακόμη δυνατότερες οι φωνές του όχλου που ζητούσε την απόλυση του Βαρραβά και τη θανάτωση του Ιησού.
Ο σκληρός τύρρανος, που ήτανε ταυτόχρονα άβουλος και αναποφάσιστος, διέταξε να μαστιγωθεί ο Ιησούς. Η μαστίγωση ήτανε σκληρή ποινή που συνόδευε την έσχατη ποινή της σταυρώσεως. Μπορούσε να επιβληθεί και σαν αυτοτελής ποινή. Σε καμιά περίπτωση όμως δε μπορούσε να επιβληθεί σε πρόσωπο που αθωώθηκε ή έστω σε κατηγορούμενο πριν από την τελική καταδίκη του. Η νομοθεσία του Ιουλίου Καίσαρος (Τίτλος Ι θέμα 1ον και τίτλος 6ος θέμα 7ον) ήτανε σαφής και παρεβιάσθη κατάφορα.
Σκηνές που θα ντροπιάζουν την ανθρωπότητα και ειδικότερα την ανθρώπινη δικαιοσύνη ακολούθησαν. Μετά από το βάναυσο φραγγέλωμα στην αυλή του Πραιτωρίου έντυσαν το ματωμένο σώμα του ενανθρωπίσαντος Θεού με βασιλική χλαμίδα, στεφάνωσαν την κεφαλή του αιώνιου Βασιλέα με ακάνθινο στεφάνι και βασάνισαν και εξευτέλισαν τον αμνό του Θεού τον αίροντα την αμαρτία του κόσμου. (Ιω. ΙΘ' 1-3)
Ο εκπρόσωπος της ανθρώπινης δικαιοσύνης, ο Πιλάτος, βγήκε πάλι από το Πραιτώριο, κάθισε στην δικαστική έδρα στο ύψωμα του Λιθόστρωτου και απευθυνόμενος στους αρχιερείς και τον όχλο "λέγει αυτοίς. Ιδε ο άνθρωπος. Ότε ουν είδον αυτόν οι αρχιερείς και οι υπηρέται, εκραύγασαν λέγοντες. Σταύρωσον σταύρωσον αυτόν. Λέγει αυτοίς ο Πιλάτος. Λάβετε αυτόν υμείς και σταυρώσατε. Εγώ γαρ ουχ ευρίσκω εν αυτώ αιτίαν. Απεκρίθησαν αυτώ οι Ιουδαίοι: ημείς νόμον έχομεν, κατά τον νόμον ημών οφείλει αποθανείν, ότι εαυτόν Θεού υιόν εποίησεν." (Ιω.ΙΘ' 6-7)
Ο Πιλάτος αθώωσε το Χριστό για άλλη μια φορά, αλλά πάλε δεν τον απέλυσε. Και οι Ιουδαίοι παραδέχθηκαν ότι ο κατηγορούμενος βρέθηκε από το Μέγα Συνέδριο ένοχος θανάτου κατά το Μωσαϊκό δήθεν Νόμο γιατί απεκάλεσε τον εαυτό του υιό Θεού, πράγμα που απέκρυψαν από τον Πιλάτο μέχρι τη στιγμή αυτή.
Ο Πιλάτος παρέβη τη βασική νομική αρχή του Ρωμαϊκού Δικαίου "non bis in idem" (όχι δις επί της αυτής υποθέσεως) και ξαναμπήκε στο Πραιτώριο για να ανακρίνει και πάλε τον Ιησούν.
Η νέα απροσδόκητη κατηγορία ότι "εαυτόν υιόν Θεού εποίησε", η επιβλητική προσωπικότητα του Κυρίου, η γαλήνη που ακτινοβολούσε, το μήνυμα της γυναίκας του Πιλάτου και ο θρησκευτικός φανατισμός των Ιουδαίων συγκλόνισαν και σύγχισαν τον Πιλάτο.
Ο Πιλάτος συνομίλησε πάλε με τον Κύριο. Ο κατηγορούμενος δεν ήτανε συνηθισμένος άνθρωπος και μιλούσε σαν να είχε θεϊκή εξουσία. Ο κατηγορούμενος ήτανε ανώτερος από το δικαστή του. "Εκ τούτου εζήτει ο Πιλάτος απολύσαι αυτόν." (Ιω. ΙΘ'13)
Ξανακάθησε ο Πιλάτος στη δικαστική έδρα και άνοιξε νέα συζήτηση με τον όχλο σε μια τελευταία προσπάθεια να αποφύγει τη σταύρωση του Ιησού. "οι δε Ιουδαίοι έκραζον λέγοντες. εάν τούτον απολύσης ουκ ει φίλος του Καίσαρος. πας ο βασιλέα εαυτόν ποιών αντιλέγει το Καίσαρι" (Ιω.ΙΘ'13).
Το τελευταίο τέχνασμα των εβραίων συγκλόνισε τον Πιλάτο γιατί βρισκόταν σε κάποια δυσμένεια του αυτοκράτορα Τιβερίου (Ιωσήπου Lib. XIII, Cap. III, p.1) και αποφάσισε αμέσως να σώσει το τομάρι του παρά να υπερασπιστεί τη δικαιοσύνη. Για να αποφύγει το βάρος της άδικης καταδίκης δεν εξέδωσε δικιά του απόφαση αλλά "λαβών ύδωρ απενίψατο τας χείρας απέναντι του όχλου λέγων. Αθώος ειμί από του αίματος του δικαίου τούτου. Υμείς όψεσθε. Και αποκριθείς πας ο λαός είπε. Το αίμα αυτού εφ' ημάς και επί τα τέκνα υμών. Τότε απέλυσεν αυτοίς τον Βαρραβάν, τον δε Ιησούν φραγγελλώσας παρέδωκεν ίνα σταυρωθή." (Ματθ. ΚΖ' 24)
Εάν θεωρηθεί ότι η πράξη του Πιλάτου να νήψει τα χέρια του και να επιτρέψει στους Εβραίους να σταυρώσουν το Χριστό ισοδυναμεί με θανατική καταδίκη τότε πρέπει να θεωρήσουμε ότι κατεδικάσθη ο Ιησούς σε θάνατο επί εσχάτη προδοσία επειδή παρουσιαζόταν σαν βασιλέας, πράξη αντίθετη προς την Lex Julia Majestatis και τα Crimina Imminutae Majestatis.
Και ακολούθησε η εκτέλεση. Οι άνθρωποι σταύρωσαν τον ίδιο το Θεό τους. Και στάθηκαν οι Εβραίοι απέναντι από τον Σταυρό και έβριζαν και κορόϊδευαν. (Μάρκον ΙΕ΄31) "Ομοίως δε και οι αρχιερείς εμπαίζοντες προς αλλήλους μετά των γραμματέων έλεγον άλλους έσωσεν, εαυτόν ου δύναται σώσαι." Παραδεχόταν δηλαδή και ενώπιον του Σταυρού ότι ο Χριστός έκανε θαύματα και έσωσε άλλους.
Σταυρώθηκε λοιπόν ο Χριστός και απέθανε και την τρίτη ημέρα ανεστήθη. Τι απέγιναν όμως οι άνθρωποι που ήταν υπόλογοι για την άδικη καταδίκη Του;
Ο προδότης Ιούδας επέστρεψε στον Ναό, έριξε πίσω τα τριάκοντα αργύρια και κρεμάστηκε σε δένδρο έξω από την Ιερουσαλήμ και αυτοκτόνησε.
Στο βίο της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής (Μέγας Συναξαριστής, ΄Εκδοση Ε, Τόμος 7ος, σελ. 425) αναφέρεται ότι πήγε στη Ρώμη και κατήγγειλε στον Τιβέριο Καίσαρα τον Πόντιο Πιλάτο και τους αρχιερείς. Ο Καίσαρας ακούοντας για τα θαύματα του Χριστού και γνωρίζοντας ότι κατά τον χρόνο της σταύρωσης, έγινε σκότος σε ολόκληρη την οικουμένη διέταξε την προσαγωγή του Πιλάτου, του Άννα και του Καϊάφα στη Ρώμη. Ο Καϊάφας πέθανε κατά το ταξίδι και ο Άννας εκτελέστηκε στη Ρώμη. Ο Πιλάτος φυλακίστηκε έξω από τη Ρώμη και πέθανε στην φυλακή. Αντίθετα στα "χρονικά" του Ζωναρά, βιβλίο Στ', γράφεται ότι ο διάδοχος του Τιβερίου ο Καλλιγούλας εξόρισε τον Πιλάτο στην Γαλλία και στο Γ' βιβλίο της Εκκλησιαστικής Ιστορίας του Ευσέβιου γράφεται ότι ο Πιλάτος όταν ήταν εξόριστος στην Γαλλία ήρθε σε απόγνωση και αυτοκτόνησε.
Αυτά λοιπόν για τη δίκη του Χριστού και για τη δίκη των δικαστών Του, στην οποία ο Αυτοκράτορας κατεδίκασε τους δικαστές και κατά συνέπεια αυτή η απόφαση αποτελεί την έβδομη και τελική αθώωση του Χριστού.
Στην εβραϊκή δίκη του Μεγάλου Συνεδρίου σημειώσαμε 16 από τις παραβάσεις του Μωσαϊκού Νόμου.
Στη δίκη του Πιλάτου σημειώσαμε άλλες 16 σοβαρές παραβάσεις του Ρωμαϊκού Δικαίου.
Η όλη όμως διεξαγωγή των δικών, από τη βραδινή σύλληψη μέχρι την μεσημβρινή Σταύρωση, οι ψευδείς και εναλλασσόμενες κατηγορίες, η συνεχής εναλλαγή της δίκης και της ανάκρισης, η μεταφορά του Χριστού από τα σπίτια των αρχιερέων στο Πραιτώριο, στο λιθόστρωτο, στον Ηρώδη, οι βασανισμοί του κατηγορουμένου και η Σταύρωση Του ενώ βρέθηκε 6 φορές αθώος από τον Πιλάτο και τον Ηρώδη, δεν μπορούν να χαρακτηριστούν σαν δίκη, ούτε σαν παρωδία δίκης αλλά σαν το μεγαλύτερο κακούργημα της ανθρωπότητας και την αιώνια ντροπή που βαρύνει τον κόσμο όλο. Μεγαλύτερο έγκλημα δε μπορούσε να διαπράξει ο άνθρωπος. Και όμως τον Σταυρό του θανάτου μετέτρεψε ο Κύριος σε ξύλο της ζωής και το μέγα έγκλημα το μετέτρεψε σε Θείο Σχέδιο Σωτηρίας για μας, τους δήμιούς Του.
Τίποτε αντάξιο της θυσίας Του δεν έχουμε να του αντιπροσφέρουμε και περιοριζόμαστε στο μυστήριο της Θείας Μεταλήψεως. Το Αίμα του Χριστού δεν είναι "εφ' υμάς και επί τα τέκνα ημών" αλλά μας προσφέρεται για να σωθούμε εμείς και τα παιδιά μας …….
Ευχόμαστε η Σταυρική θυσία του Κυρίου μας να σώσει εμάς από την δικαία καταδίκη.