«Τέκνον, αφέωνταί σοι αί αμαρτίαι σου»
Ο άνθρωπος, αγαπητοί μου αδελφοί, εδημιουργήθηκε από τον Θεό Πατέρα από σώμα και ψυχή. Και είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι, η ψυχική κατάσταση επιδρά στο σώμα, καθώς και αντίθετα η σωματική κατάσταση επιδρά και στη ψυχή του ανθρώπου.
Γι αυτό ο άνθρωπος της κάθε εποχής πρέπει να είναι υγιής ψυχικά για να μπορέσει να εκτελέσει τον υψηλό προορισμό του, πού είναι η σωτηρία του και η επαναφορά του στην αρχαία μακαριότητα, κοντά στο Θεό Πατέρα.
Η σημερινή, λοιπόν, ευαγγελική περικοπή αυτό τούτο το γεγονός μας καταγράφει με την παρουσία ενώπιον του Μεγάλου Ιατρού της ψυχής και του σώματος, του Σωτήρος Χριστου, του παραλυτικού της Καπερναούμ.
Ο άνθρωπος αυτός ήταν δυστυχής, «ήτο επί κλίνης βεβλημένος», ήταν ανήμπορος να κινηθεί με τις δικές του σωματικές δυνάμεις. Ηταν παράλυτος στο σώμα αλλά και τετραυματισμένος από την θεοστιγή αμαρτία και στην ψυχή.
Τέσσερεις νέοι, όμως, άνθρωποι αναλαμβάνουν να τον φέρουν κοντά στο Σωτήρα Χριστό. Και ο Παντογνώστης Κύριος, πού διέκρινε την πίστη του πονεμένου αυτού ανθρώπου, «Ιδών την πίστιν αυτού», του παρέχει άφεση αμαρτιών, θεραπεύει πρώτα τά ψυχικά τραύματά του, θεραπεύει πρώτα την ψυχή του, γιατί αυτή αποτελεί τον κυρίως άνθρωπο, και η ολοκληρωτική θεραπεία της ψυχής του φέρει και τη σωματική υγεία του.
«Τέκνο, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου» λέγει στον παράλυτο, ο οποίος επλησίασε τόν Σωτήρα Χριστό, τον μόνον αναμάρτητον Κύριο, χάρη στη ανιδιοτελή αγάπη προς τον πάσχοντα άνθρωπο, των τεσσάρων εκείνων νέων τραυματιοφορέων της αγάπης, η οποία κατά τον θειον Παυλον «ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, οὐ ζηλοῖ… πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει. ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει»
Και, ὠ του θαύματος! ο πρώην παράλυτος στην ψυχή και το σώμα ξαναβρίσκει την πολυπόθητη διπλή υγεία του, την ψυχική του γαλήνη και την σωματική του ευρωστία.
Ποίος άλλος από τον Μἐγα Ιατρό της ψυχής και του σώματος, τον Θεάνθρωπο Ιησού, ἐχει το δικαίωμα να συγχωρεί τις ανθρώπινες αμαρτίες μωροί και τυφλοί γραμματείς και φαρισαίοι της κάθε εποχής; Ο Ιησούς Χριστός δεν είναι ο αληθινός Θεὀς; ο Οποίος έγινε ανθρωπος και έπαθε επάνω στο Σταυρό του μαρτυρίου Του και διέρρηξε το χειρόγραφο των αμαρτιών του ανθρωπίνου γένους, ο απαθείς την θεότητα;
Το δικαίωμα τούτο της αφέσεως των αμαρτιών μετέδωκεν στους Μαθητές και Αποστόλους Του και αυτοί τους Διαδόχους τους με το μυστήριο της Θείας Εξομολόγησης: «Αμήν λέγω υμίν, όσα εάν δήσητε επί της γής, ἐσται δεδεμένα εν τω ουρανώ και όσα εάν λύσητε επί της γής, έσται λελυμένα εν τω ουρανώ».
Καμμία αμαρτία δεν συγχωρείται στον ουρανό, εάν δεν συγχωρηθεί στην γή από τον Πνευματικό μας. Εάν αδελφοί μου δεν πλησιάσουμε τον πνευματικό με συντριβή καρδιάς, με δάκρυα μετάνοιας και εξομολόγησης, ας μη περιμένουμε ότι θα σωθούμε από τις αμαρτίες μας και ότι θα ακούσουμε ως ο Παράλυτος της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, τό «Τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου» .
Αδελφοί μου, Ιδού καιρός ευπρόσδεκτος, Ιδού καιρός μετανοίας.
Ας πλησιάσουμε, λοιπόν, και εμείς τον τραυματιοφορέα Πνευματικό μας, τώρα πού έχουμε ακόμη καιρό και ας ζητήσουμε κάτω από το αγιασμένο πετραχήλι του με πίστη και ταπείνωση την χάρη, τό ἐλεος και την ευσπλαγχνία του Πανοικτήρμονος Θεού Πατρός.
Ο.Λ.Κ.Α.Π .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου